3. apríl 2025.

Orð Guðs eru gæfusporin mín.

Hvers vegna erum við að lesa og læra orð Guðs? Við lesum orð Guðs vegna þess að vita og trúa að orð Guðs séu sannleikur og mælir rétt. Við lærum af lestri orðs Guðs og að vera þátttakendur í orðinu að orðið leiði okkur um réttan veg sannleikans. Sannleikurinn er stórmerkilegt fyrirbæri sem hver manneskja getur og má vita að leiði sig um veg réttlætis vegna þess að vera sannleikur. Allir sem taka boðskap sannleikans og lifa fyrir sannleikann eru lukkunnar pamfílar og áfram, allt sitt líf, tileinki þeir sér daglega merkilegan sannleika Guðs. Hann virkar best af öllu. Trúið þessu.

Daglega segir hér. Í raun og veru þarf daglegur hringur okkar að vera og snúast um sannleikann. Og raunverulega þá gerum við þetta meira og stígum hvert okkar skref með sannleikann utan um okkur, fyrir ofan og neðan okkur, og leyfum honum sérhvern dag að ná og halda utan um hvert okkar skref. Mikilvægt og trúið þessu.

Við verðum að muna að með þessum hætti einum útilokum við þetta og hitt bröltið sem við viljum gera og gerum svo oft að vanhugsuðu ráði og notum ranglega þetta og hitt augnablikið í lífi okkar sem mun draga á eftir sér dilk sem viljum ekki drattast með og lærum heldur að vanda líf okkar eins og við best kunnum og getum og höfum þær haldbestu leiðbeiningar sem völ er á til verksins sem er sjálft orð Guðs. Ekkert er orði Guðs bera.

Orð Guðs er enginn leikur né heldur sett fram bara að gamni sínu og af því bara heldur er það leiðsögubók sem fyrrar okkur, segi ég, öllum vandræðum, og er svo rosalega nákvæmt og öruggt og vera beinlínis gulltrygging hvers og eins okkar um gæfu og góðs gengis, sem og er eitthvað sem hvert og eitt okkar vill vera undir og vera duglegt að hafa umsjón með og líka getur.

Skiljum við ekki enn að við getum daglega átt þetta góða líf sem trúum en verðum þá að lúta vilja lifandi Guðs á þessari daglegri ferð okkar um okkar eigið líf og hvika hvergi og aldrei frá sannleikanum, um til að mynda okkur sjálf. Sannleikurinn er handa mér prívat og er ekki settur fram til að standa áfram með lygum og þvælu annarra manna og kvenna heldur koma gegn þessu með sannleikann að vopni og sem sína verju. Sannleikurinn er bæði vopn og verja. Hann sigrar allt. Þegar allt kemur til alls er þetta svona. Er það ekki annars? Ég tel svo vera jú. Og hvar er nú afsökunin? Við sjáum að öll afsökun er útilokuð.

Skoðum orðið:

1 Tímóteusarbréf. 1-4.

“Fyrst af öllu hvet ég til að biðja og ákalla Guð og bera fram fyrirbænir og þakkir fyrir alla menn. Biðjið fyrir konungum og öllum þeim sem hátt eru settir til þess að við fáum lifað friðsamlegu og rólegu lífi í guðsótta og siðprýði. Þetta er gott og þóknanlegt Guði, frelsara vorum, sem vill að allir menn verði hólpnir og komist til þekkingar á sannleikanum.” - Hér er lykill að gæfu sem fáir sýnist manni sjá. Enginn maður er Guð, svo mikið alltent höfum við lært af göngunni. En virðum mann, sem er ekki það sama. Jesú lifir! Hann lifir! Amen.

27. mars 2025.

Veljum hann sem kann og getur.

Jóhannesarguðspjall 11. 25.

„Jesús mælti: Ég er upprisan og lífið. Sá sem trúir á mig mun lifa þótt hann deyi.“ - Magnað!

Að trúa á Jesú er það sama og að eiga sér von. „Von um hvað?“ spyrja menn sem ekki þekkja til málsins. Von um að lifa þó að maður deyi, eins og eitt sinn liggur fyrir hverri manneskju að gera. Engum manni líkar við dauðann og sumir beinlínis skelfast dauðann, sem er vel skiljanlegt því að dauðinn er óboðni gesturinn, gestaflennan, í samkvæminu. Þannig er það mál nú allt vaxið. Sumt sem við gerum, veljum, hefur alvarlegar afleiðingar. Samt er gjöfin sem Guð gaf okkur, þetta algera frelsi til að velja sjálf, afskaplega merkileg gjöf sem samt krefur okkur aga og um að ganga þá með Guði sem hjálpar okkur til að nota þetta merkilega frelsi okkar, að velja sjálf/ur daglegt líf sitt og er um leið einn merkilegasti kafli hverrar manneskju.

1 Þessalonikubréf 4. 13-15.

„Ekki vil ég, systkin, láta ykkur vera ókunnugt um þau sem sofnuð eru, til þess að þið séuð ekki hrygg eins og hin sem ekki eiga von. Því að ef við trúum því að Jesús sé dáinn og upprisinn, þá mun Guð fyrir Jesú leiða ásamt honum fram þau sem sofnuð eru.

Því að það segi ég ykkur, og það er orð Drottins, að við, sem verðum eftir á lífi við komu Drottins, munum alls ekki fyrri verða en þau sem sofnuð eru.” - Páll talar hér mikinn sannleika sem hresst hefur fólk frá því þessi orð fyrst eru töluð af munni hans og gera enn í dag því að Drottinn lifir eilíflega til að hughreysta alla sína menn og konur og hvar sem er á jarðkringlunni.

Við sjáum að kerfi það sem þeir feðgar bjuggu til og vinna daglega eftir er afskaplega stórt og eitt hundrað prósent öruggt kerfi að vinna með. Kerfi þar sem öll mistök eru útilokuð sem eitt og sér er hreint merkilegt í heimi sem í raun og veru þekkir ekkert nema að gera mistök.

Sjáum til að mynda bankahrunið 2008 og afleiðingar bankahrunsins á fólk sem gjörsamlega lamaðist og ítrekað spyr: „Hvað nú? Hvað nú?“ Veröldin gersamlega hrundi og mennirnir lágu afvelta út um hvippinn og hvappinn um stund en réttu svo fætur og hófu alvarlegustu mótmæli Íslandssögunnar fyrir framan virðulegt Alþingi Íslendinga en kenndi samt þjóðinni ekki nokkurn skapaðan hlut og birtingarmyndin guð, Mammon, í öndunarvél og endurlífgaður þar og settur aftur fram og við hann sagt: „Leiddu okkur.“ - Sama beiðni borin fram og Ísraelsmenn báðu hvað gullkálfinn sinn varðar. Ekkert hefur breyst og guð Vesturlanda enn hinn sami og enn jafn ráða- og getulaus og eins og verið hefur.

Við þurfum upprisinn frelsara og að læra daglega að þýða hann og fylgja honum einum leiðina til farsældar. Aðrir guðir hafa ekki reynst mannkyni vel. Jesú einn skal því áfram vera minn Guð, minn herra og fá að leiðsegja mér. Þú velur fyrir þig. Jesú lifir. Hann lifir! Amen.

23. febrúar 2025.

Lifum í og með Jesús.

Mikilvægt er öllum kristnum mönnum og konum að fatta hlutverk sitt í Kristi og að málið sé að vera þátttakandi í verkum Krists sem, eins og orðið ítrekar, er að boða Krist krossfestan og upprisinn og vera sjálfur svolítið gefinn þessari boðun í erli daganna en láta ekki mæðu, hik og efa ná á sér tökum og kannski eina ferðina enn sem mun bara draga úr og letja í stað þess að eiga eitthvað það sjálfur til í sér sem hvetur, drífur áfram, uppörvar og fær mann til að rísa á fætur og hefjast handa í þeim verkum sem Guð ætlar manni að vinna. Mikilvægt. Við eigum þetta allt til hvert og eitt okkar og aflið þar heitir einfaldlega trúin mín á Jesú Krist. Einfalt, ekki satt? Jú, og í sjálfu sér er þetta mál allt saman sérlega óflókið dæmi sem liggur borðleggjandi fyrir trúna en sá hængur á að menn eru ekki alltaf að þýða trú sína heldur ganga meira og minna sinn eigin veg, kannski mestalla sína trúargöngu. En slíkt ætti enginn maður að vilja gera og gerir ekki. Það er að segja komi hann auga á skekkjuna sem er í gangi. En það er annað mál sem getur orðið hreint rosalega snúið. Með tímanum getur ósómi fólks orðið að eðlilegu líferni.

Og hvað segir þetta mér? Jú. Ég kýs mér sjálfum að halda sjálfum mér vakandi, einkum í orði Guðs. Er maður sér enda vel meðvitaður um þennan veikleika sinn og séð með eigin augum ýmislegt gerast hjá öðrum sem maður segir um við sig sjálfan að úr því að þessi einstaklingur gat lent út í þessari forarvilpu geti ég það einnig. Og ég bætti við: „En ég vil það ekki.“ Og ég tek þar með mína eigin ákvörðun um þessa vegferð sem hingað til hefur reynst mér vel og verið mér afskaplega gagnleg. Svona ákvarðanir þarf að taka því ekki er maður öflugri nokkurri annarri manneskju og hún sem enn getur lært og hefur lært af því sem hún hefur séð sjálf og eða horft á í kringum sig. Lærum kæru bræður og systur af trúnni.

2 Korintubréf 4. 2-3.

„Ég hafna allri skammarlegri launung, ég beiti ekki klækjum né falsa Guðs orð heldur birti ég sannleikann. Guð veit að ég skírskota til samvisku hvers manns um sjálfan mig. En ef fagnaðarerindi mitt er hulið þá er það hulið þeim einum sem glatast.” - Góð lexía að læra.

Allt fólk er líkt mér að því leyti til að vera haldið þessum veikleika og sumpart varnarleysi gagnvart alls konar freistingum sem skín á eins og gull en er innan grasserandi ýlda sem við komumst þó ekki að fyrr en löngu síðar vegna lokaðrar skilningarvitundar og héldum lokuðum vegna hrifningar okkar á kringumstæðum og vegna þess að vera bara veiklundað fólk sem hægt er að leiða og þess vegna hvert sem er og til að afla nógu illa sem eru skoppandi og hoppandi allt í kring og færast í aukanna er það sér áhuga manneskju á því sem það hefur að bjóða sem í öllum tilvikum er dauðinn sjálfur og þú veist í grunninn að maður sjálfur ráði sinni eigin vegferð. Líka með Jesús. Hvaða leið viljum við fara? Það er freistingin sem við svo oft erum að tala um þetta kristna fólk fellir það. Á freistingu vill glóa. Munum hvernig allt þetta virkar og lifum dagana sem eftir eru í faðmi lifandi Jesús sem mun vel fyrir sjá og hjálpa okkur við að skila af okkur deginum án meðvitundar um nokkra synd, eins og Páll segir um að sé hægt. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

22. febrúar 2025 (b)

Aldurinn gefur af sér aukna reynslu og oft aðgætnara líf.

Söknuður er erfiður og minnir fólk á og gefur því oft hugsun sem leitast við að gera svo margt miklu betra sem var og afskræma svolítið í leiðinni það sem nú er og missir fyrir vikið taktinn við núið meira en kannski ætti að vera. Núið er minn veruleiki, ásamt auðvitað fortíðinni.

Sé málið skoðað gaumgæfilegar kemur í ljós hið gagnstæða að þá var allt alveg nákvæmlega eins og er hjá okkur í dag og við eins og þá að bregðast einkar og ítrekað klaufalega við uppkomnum kringumstæðum og aðstæðum, og stundum með afskaplega óviðeigandi hætti og inngripum, og gerum sumpart enn, þó að sum okkar hafi lært lexíuna af, já, fenginni reynslu lífsins sem við eitt sinn svo klaufalega að við stóðum að og unnum úr en gerðum þó ekki í þetta skipti, að það allavega fór betur núna heldur en í fyrra skiptið. Stór vinningur þar.

Það er nákvæmlega enginn munur á neinu í dag og væri þá annar en að við flest erum komin með heillingsreynslu af alls konar sem ekki var áður til og engin leið til að eignast nema að leyfa árunum að koma. Og þau koma sjálfviljug.

Einnig þar erum við mát og ráðum engu um hversu mörg árin verða. Og nú erum við komin alveg upp að hinu daglega sem við svo oft erum klaufaleg við og spilum ekki alltaf neitt sérlega vel úr einfaldlega vegna þess að við sum kunnum ekki vel lagið á raunveruleikanum. Og svona hefur þetta alltaf verið og verður áfram. Og hvort sem okkur mislíkar það er lífið merkilegt.

Sumt fólk nær lítillega upp í þessa hugsun og er farið að skilja betur sumu öðru fólki að lífið starfar hér og nú sem í er mikil viska og um leið hin fínasta kennsla um að þetta beri okkur að varðveita og hlúa sjálft að og gera með þeirri hugsun að lífið tilheyri einstaklingi. Og nú dregur maður hring utan um þig sjálfan og veit við hvern er átt.

Líf manneskju byggir mest á henni sjálfri og hvernig henni tókst að vinna úr kringumstæðum og aðstæðum. Hér er ekki verið að tala um neinar græjur, neina bíla, flugvélar, nýmóðins skip, hraðari ferðir, betri bifreiðar og sparneytari, hraðari flutninga á milli staða og eða ódýrari vöru heldur beinlínis það að læra betur að vinna úr eigin kringumstæðum sem hver og ein manneskja stendur oftsinnis andpænis og er þá algerlega ein á báti. Í flestum tilvikum er málið með þeim hætti vaxið og lítill séns er á að nokkur annar viti þetta í þessu og hinu andartakinu sem það á sér stað í. Að bregðast þá rétt við og vitlega á þessum stað lífsins sker úr um heill og hamingju manna og kvenna og ekkert minna heldur en það.

Hver er svo niðurstaðan? Hún er okkur sjálfum í hag og liggur fyrir að margt, flest reyndar, er betra nú en fyrrum vegna þess að mörg okkar höfum lært ágætlega á eigin aðstæður og kringumstæður og leysum sum mál hreint furðu vel sem ekki var er við vorum enn yngri og töluvert reynsluminna fólk en er nú og er jafnframt sannleikur sem trauðla nokkur þrætir fyrir.

Viðbót.

Að vilja rifja upp söguna er ekki sama og að lifa fortíðinni. Sagan er stórmerkilegt og gefandi verkefni sem gerir þjóðinni kleift að vita uppruna sinn og tilgang. Hve oft hefur ekki verið reynt að breyta forsögu þjóðanna og kasta út hafsauga? Og hvernig hefur verkið tekist. Sagan er sannleikur mannsins sem engu okkar verður til lengdar vikið undan. Algerlega óvinnandi verk og heimskulegt athæfi að reyna slíkt en er samt ítrekað gert.

22. febrúar 2025.

Viðbrögðin eru hin sömu.

Stundum getur það verið hið snúnasta mál fyrir fólk að koma því til skila sem verið er að segja og jarðvegur sem var svo vel plægður í gær er umbreyttur í tyrfna jörð í dag og þurr og einkar erfitt að koma frækorninu þar fyrir. Miklar sviptingar einkenna mannlega hegðun og hugsun sem er fær um að snúast á eldingahraða úr móttækilegum og áhugaverðum í eitthvað sem þurrkar út öll bros á andlitum fólks í sal. Og hver svo sem þekkir ekki þetta? En hvers vegna er þetta með þessum hætti hjá okkur. Til er eitt ágætis orð yfir þetta, leiðindaorðið veikleiki. Hann kallar fram í okkur alls konar viðbrögð sem eru ekki alltaf hvorki rétt viðbrögð né heldur neitt sérlega viskuleg viðbrögð. Hvert mannsbarn þekkir þetta, tekur til sín og skilur því betur orð Jesú sem segir að hann muni ekki sleppa af okkur hendi sinni. Með öðrum orðum! Jesús er þar sem þú og ég erum, sem þá þetta trúaða fólk.

Skoðum orðið.

2 Korintubréf 3. 1-2.

„Er ég nú aftur tekinn að mæla með sjálfum mér? Eða myndi ég þurfa, eins og sumir, meðmælabréf til ykkar eða frá ykkur? Þið eruð meðmælabréf mitt, ritað á hjarta mitt, allir menn geta séð það og lesið. Þið sýnið ljóslega að Kristur hefur ritað þetta bréf og sent það með mér: Það er ekki skrifað með bleki heldur með anda lifanda Guðs, ekki á steinspjöld heldur á hjartaspjöld manna.”

Páll upplifir á stundinni viðbrögð í sal sem benda til rangsnúinna hugsana gagnvart sér. Á seinustu stund sem hann var með þessu fólki, kannski sama hóp, mætir hann svipuðum viðbrögðum, eins og líka upphafsorð þriðja kafla gefa sterklega og greinilega til kynna.

Hve langt leið á milli þessara samverustunda hjá Páli er ekki gott að segja en samt merkir hann viss blæbrigði og þau sömu og mættu honum síðast. Munum! Páll postuli er farandpredikari í Drottins nafni sem ferðaðist víða. Eru þeir enda á stöðugu ferðalagi milli safnaða og landa og ekkert hægt að taka neitt upp og endurtaka orðrétt nema skrifa ræðuna vandlega niður sem líklega enginn í sal hefur gert og engin tækni né tæki til upptaka sem í dag eru úti um allt án þess að fá komið alveg í stað samverustunda með öllu þessu lifandi fólki innandyra.

Sumt, gríðarmargt reyndar, breytist ekkert í fari okkar manneskjanna. Á þetta rekst Páll postuli ítrekað á í ferðum sínum til safnaðanna til að endurtaka sín fyrri orð sem full þörf er á vegna þess að sjá með eigin augum að menn hafa ekki enn að fullu meðtekið boðskapinn né heldur skilið hann rétt. Við sjáum að ekkert hefur breyst og við enn að kenna sömu orð og söfnuðurinn fékk af vörum Jesú sjálfs og postulanna sem fóru út í boðunarferðir eftir gjöf heilags anda með köllun á sínu lífi til að fara þessara erinda alveg eins og núna er og mættu alls konar viðbrögðum rétt eins og er í dag. Allt vegna þess að Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

21. febrúar 2025.

Höfum það sem réttara er.

Orð Guðs eitt kennir okkur aðferðina að vaxa rétt í trú okkar og ná um leið þeim árangri sem að er stefnt, sem er aðeins einn. Ná vexti og skilja hvað trú á Krist er og hvað geti hent og hvers vegna sumt hendir. Grunnurinn að því öllu saman er að hér fer mikið afl sem Biblían kallar andaverur vonskunnar í himingeimnum. Þær þagna ekki fyrr en Drottinn drottna fer af stað.

Við hvetjum aðra til að fyrirgefa náunga sínum en neitum sjálf að fyrirgefa fólki sem við segjum um að vilji ekki fyrirgefa öðrum né gera neitt til að koma á svokallaðri sátt án þess kannski fyrst að vita haus né sporð á raunveruleika mála sem þá útskýrir hví fyrirgefningar sé þörf og gerum sjálfa okkur að einhverjum sérfræðingi í hvernig aðrir skuli fyrirgefa öðru fólki og hvernig annað fólk skuli standa að fyrirgefningu sinni en gerum ekkert sjálf til að af fyrirgefningu verði til að örlítið losni þá um eigin bindingu sem hlaust af orðræðu tengdri í grunninn bulli og þvælu með enga raunverulega stoð undir sér annað en sögusögn byggðri á að mestu leyti lygi í þeim sannleika að það skeði aldrei nokkur skapaður hlutur nema á milli kannski tveggja einstaklinga sem aðrir á eftir voru dregnir inn í sem engan þátt áttu í en eru skyndilega orðið sekt fólk og sekastir allra annarra sekra manna og enn og aftur gerð tilraun til hengja bakarann fyrir verk smiðsins. Rétt og rangt. Hverjum varðar um það? Sagan er góð.

Á eftir eru söfnuðirnir svo rasskeltir og í grunninn hvorir með öðrum sem kveinka sér eðlilega og hneykslast á að aðrir leiti ekki sátta án þess að gera eitt einasta verk sjálfir sem þá stuðlar að svokallaðri sátt sem menn telja að þurfi til að mál þá leysist. En hvaða mál? Fræddu mig.

Skoðum orðið.

2 Korintubréf 2. 5-9.

“En ef nokkur hefur orðið til þess að valda öðrum hryggð, þá hefur hann ekki aðeins hryggt mig heldur að vissu leyti hryggt ykkur öll svo að ég geri ekki enn meira úr því. Látið þeim manni nægja þá refsingu sem allflest ykkar hafa veitt honum. Því ættuð þið nú öllu heldur að fyrirgefa honum og uppörva hann til þess að hann sökkvi ekki niður í allt of mikla hryggð. Þess vegna bið ég ykkur að sýna honum kærleika í reynd. Því að í þeim tilgangi skrifaði ég ykkur, til þess að ég fengi að vita hvernig þið reyndust, hvort þið væruð hlýðin í öllu.” - Hér fáum við svolítið orð í eyra sem leysir upp komin mál með okkur sjálfum sem liggja í orðunum „Fyrirgefðu sjálfur, sjálf náunganum” - sem fæstum okkar því miður virðist koma til hugar en er samt leiðin að lausn. Það er að segja vilji menn í raun og veru sjálfir losna. Guð einn veit stöðu þess máls. Sumt fólk sýnist manni að hreint elski að berja sig aðeins lengur með svipunni gremju. Og fyrir gremju manna dó Kristur á krossi til að menn fengju leið til að losna við alla gremju. Og þess vegna bendir orð Guðs mönnum á þessa leið, fyrirgefninguna. Ekki misskilja hvað fyrirgefning gerir fyrir manninn og vitum að fyrirgefning er hverjum einstaklingi lausn sem og gerir einstakling frjálsan sem ófyrirgefning er alls ekki fær um. En hvað varðar mig um fyrirgefningarleysi annarra manneskja? Nákvæmlega ekki neitt. Mér nægir mín eigin fyrirgefning og liggur það bara ekki fyrir. Ég tel svo vera. Jesú lifir! Hann lifir! Amen.

20. febrúar 2025.

Verk Trump forseta USA.

Ég, Gaflarinn, skil ágætlega sumt sem gerist en samt ekki nærri því allt og er með því komin á skjön við Akureyringa sem eru með allt svona hjá sér á hreinu. Með mestu virðingu.Og mér er ómögulegt að glöggva mig á sumu sem sagt er og sé enga ástæðu fyrir sumum umsögnum og orðaflaumnum sem rennur fram eins og stærðar straumhart fljót út um munn sumra manna og kvenna og allt sagt í meira og minna mesta mögulega hneykslunartón sem fyrirfinnst um verk forsetans sem þó flest séu enn bara á umræðustigi en gætu, hugsanlega, mögulega, komist til framkvæmda en er ekki enn komið að framkvæmdum, hvað sem framtíðin kann að hafa í för með sér, sem vitaskuld ekkert okkar veit um og ættum að þekkja af sögunni að eitt er að spekúlera í og spá í og nokkuð annað gert verk. Að öndum öll rólega.

Alveg er ljóst að verk Trump nú um stundir miðast við að Bandaríkin dragi að einhverju leyti, kannski verulegu leyti, úr fjárframlögum Bandaríkjanna sem árlega renna til margra þjóða án þess að þau fái svo mikið í staðinn. Hvað er ósanngjarnt við að bera slíkt á torg. Ganga ekki kaupin á Eyrinni fram með þessum hætti? Í minni bók, jú.

Í hæsta máta er það óeðlilegt hvernig sumar efnaðar þjóðir, USA telst þar framarlega í flokki, leyfa sér áratugum saman að ausa út fé og út og suður án þess að gera minnstu kröfu um einhverja sneið til baka, þó ekki væri nema þakklætisvott við gerðan stuðning.

Gaman væri að vita hversu margir gegnum tíðina hafi makað krókinn rækilega á þessum fjárframlögum og bæði einstaklingar sem tök hafa á og fyrirtæki hvað þessar erlendu fjárveitingar annarra ríkja gegnum tíðina varðar, án þess að segja takk og aldrei, ekki í eitt skipti, hvarflað að. Þessar þjóðir hafa til hægri og vinstri ausið skattfé fólksins til ýmissa landa og byggt upp viðskiptasambönd og myndað viðskiptatengsl sem oft hefur hallað á og jöfnuður ekki náðst í gagnkvæmum kaupum frá þessum ríkjum sem þá þiggja ríflegan árlegan fjárstuðning og þakka fyrir sig með algerri hunsun. Og finnst mönnum þetta sanngjarnt? Alveg örugglega ekki horfi menn þetta raunsærri augum og taki niður skökku gleraugun sín og setji upp réttu gleraugun.

Það er þessi hugsun sem ég sé að herra Trump er að reyna að koma til skila til þjóðanna að féð sem það þiggur er skattfé fólks og fyrirtækja sem allir ættu að vilja umgangast með viðeigandi virðingu en gera ekki vegna þess að allri virðingu er áfátt í heiminum og hann fullur sjálfsstolts réttir fram hönd, segir frekjulegum rómi: „Gemmér pening“ og hrifsar gjöfina án þess að hugleiða hana sem fé skattgreiðenda annars ríkis sem fullkomlega eðlilegt er að virða og væri heilbrigður og eðlilegur þanki hverrar viti borinnar manneskju í stað ríkjandi þankans ég og mitt. Vissulega hefur háttvirtur forseti Bandaríkjanna, herra Donald Trump, ýtt við gömlum, þreyttum gildum þjóða sem margt verður að vana hjá og birtist fólki eins og bæjarlækurinn heima sem bara rennur hjá og íbúar hafa hingað til tekið sem sjálfsögðum og hugleiða ekkert frekar. Hafa hestarnir enda manni stærra höfuð og eru betur færari um að hugsa. En þessi er neðan mittis.

19. febrúar 2025 (b)

Glappaskotið mesta.

Ég tel það vera mikið glapaskot yfirvalda og jaðra við gróft mannréttindabrot að skikka allt fólk til yfirgefa vinnustað sinn 67 ára gamalt í stað þess að hafa þarna valkost um að starfa áfram eða láta af störfum, eins og líklegt er að margir myndu gera en fráleitt allir. Og ætla menn að ungir skreppi andartak frá aðeins sjaldnar en gamall í vinnurými sínu? Efast má um það.

Sjálfur er ég starfandi innan kirkjunnar og sinni störfum þar alla daga og mest heimavið. Hvernig er það hægt? Jæja, sjáðu til okkar sem trúum og þjónum stórum Guði og afskaplega sanngjörnum Guði, ólíkum öllum öðrum að því leyti að færa fólki sannleika og er nokkuð sem við þekkjum í raun lítt og illa en kynnumst réttilega eftir að Guð verður okkar hlutskipti og veruleiki. Fyrir utan svo að það að skaffa okkur allt sem þarf, og er mín reynsla gegnum áratugina. Og nú gerði ég þig orðausan fyrir margt, líka hef ég lært að stóla á lifandi Guð en geri ekki lengur svo miklar kröfur til annarra manna og kvenna, og finnst ágætis býtti. 

Að lokum þetta.

Ég man eftir samtali við eldri konu, og ég þá talsvert yngri en í dag og allir komnir við grafarbakkans dyr eldri en þrjátíu og fimm ára, við þekkjum þetta, sem sagði að sér fyndist ekkert óeðlilegt við að vinna hraðar með höndum sínum eftir að hafa fengið kauphækkun, sem gerði mig svo alvarlega hneykslaðan að orðin hreinlega neituðu að koma fram á varirnar. Misjöfn er skoðunin.

19. febrúar 2025.

Að þrauka og gefast ekki upp er málið.

Trúin á Jesús er drifkrafturinn sem drífur öxul hverrar trúaðrar manneskju og gerir á hverjum nýjum degi og svo lengi sem manneskjan lifir. Já. Upp á hvern dag trúargöngunnar gengur þessi merkilega trú með trúaðri manneskju og hvetur stöðugt til að gera vilja Guðs. Er þetta ekki annars rétt og liggur þetta ekki fyrir? Ég tel svo vera.

En af hverju að hvetja menn stöðugt til vilja Guðs? Af því að Guði er mjög svo umhugað um að hans vilji komist að til að stýra og stjórna manninum frekar en manns eigin vilji og langanir sem allar eru tengdar holdlegum hugsunum sem satan kemst inn í að vild sinni til að stela, slátra og eyða, sem er hans eina hlutverk á jörðinni. Hugsið ykkur allt ógagnið af því að vera bera til þess að stela, slátra og eyða og hafa sem sitt eina verkefni. Öll fræðsla hans byggir því á tómri lygi og telur hann sig með þeim hætti fá haldið hér völdunum í þeirri trú að endingu muni hann geta dregið allt fólk með sér til Heljar, sem er endastöðin hans sjálfs og verður ekki breytt og er enn ein undirstrikun þess að Guð hafi talað og orð hans séu endanleg og fyrir mig skilur á milli lífs og dauða, að meðtaka eða hafna. Allt mitt val og mín ákvörðun. Það er að segja eftir að trúin er komin. Hún er mín stærsta gjöf til þessa og hana á ég í Jesú nafni, engu öðru nafni og trúið þessu. Þetta hef ég varðveitt í göfugu hjarta og hjálpi mér Guð til að svo verði áfram. Ég þarf hjálp lifandi Guðs í verkið og hef aðgang að hinni gjöf Guðs sem er merkilegt samfélag kristinna manna vegna þess að Drottinn skapaði það og gerði að verkum að þar inni fá menn merkilega gagnlega uppbyggingu. Hana þurfum við og fyrir okkur sjálf.

Með öðrum orðum er í trú okkar viss akkur, og af þeirri ástæðu að Drottinn gerði þetta með þessum hætti, og ber okkur skyldu til að meta rétt það sem Drottinn gerir, því allt sem hann hefst að er í okkar einnar þágu og alltaf til góðs, eins gert af Drottins hálfu. Sjáum við ekki að endalaust getum við dregið hring utan um þetta eina orð, trú, og einnig sett strik undir orðin „Trúin er nauðsynleg“?

Allt verk lifandi Guðs sem öll eru alltaf í okkar þágu, sem allur gangur er á að við gerum og Drottinn hlutast heldur ekki til um en bíður í sinni endalausu og takmarkalausu þolinmæði eftir að við komum og hefjumst handa með sér eins og áður var og hefur ráð til að drífa okkur aftur af stað sem við að endanum gerum og allt af Guði einum fætt og að þakka sem gefst ekki upp með neitt okkar þó við kannski fyrir margt löngu höfum gert og erum inn á milli fræðahverfir öllu stússi kringum í kirkju og söfnuð og uppskerum stundum fúla lund annarra og verðum fráhverfir okkar fyrri sannfæringu sem þó hélt velli vegna samfélags trúaðra. Þeirri allri merkilegu gjöf Drottins til mín og þín. Drottinn sér ekki eftir neinu og ekki heldur að hafa búið til enn einn söfnuðinn sem játar Jesús. Enda eign hans allir með tölu.

Hvernig sem við afgreiðum þetta mál frá okkur kemur sama niðurstaða út. Jesús er kærleikur og Guð eini aðilinn sem fyrirgefur syndir manna þrátt fyrir stífni, þvermóðsku og undanslátt og stendur sem fyrr við sitt og skuldbindur sjálfan sig til verksins. Engin mun því hafa neina hönk upp á bak hans til að rukka hann um síðar og er útilokað mál að það geti gerst. Fullkominn og óaðfinnalegur Guð leyfir ekkert slíkt. Allt vegna þess að Jesú lifir! Hann lifir! Amen.

18. febrúar 2025.

Tíundinn er frá Guði komin.

Drottinn vill að við sem honum fylgjum séum svolítið upptekin af honum og veltum svolítið meira og oftar vöngum yfir hver hans vilji sé með okkur sem við gerum ekki svo mjög og látum hugann okkar fara víða og kannski minnst um lendur lifandi Jesú sem við þó segjumst elska og þjóna. En svari hver og einn sjálfur um þetta atriði og leggja eigið mat á stöðuna. Veit hver einstaklingur enda best sjálfur hvar hann standi þarna. Kristur fer fram á að sitt fólk undirbúi sig.

1 Korintubréf 16. 1-2.

“Hvað samskotin til hinna heilögu í Jerúsalem snertir, þá skuluð þið einnig fara með þau eins og ég hef fyrirskipað söfnuðunum í Galatíu. Hvern fyrsta dag vikunnar skal hvert ykkar leggja í sjóð heima hjá sér það sem efni leyfa til þess að ekki verði þá fyrst farið að efna til samskota þegar ég kem. En þegar ég svo kem mun ég senda þá sem þið teljið til þess fallna með gjöf ykkar til Jerúsalem og skrifa með þeim.” - Nú ískrar vel í nískunni?

Hér fáum við guðlegar leiðbeiningar um ákveðið verklag sem viðhaft skal í kirkjunni, átt við söfnuðinn samankominn í sínu húsi, sem allir geta tekið undir að sé ágætis aðferð og nái þessu fram og við með í allt til enda. Aðferðin heldur samskotunum gangandi og um leið rekstri safnaðarins í ásættanlegum farvegi, gerir okkur tilbúin í að blessa aðra söfnuði, (Oj bara) viðheldur trú okkar til Guðs og okkur sjálfum betur vakandi um hverjum við þjónum, hvers vegna við erum og viðurkennum með ítrekaðri mætingu okkar að vera tilbúin til að taka þátt í öllu sem þar er gert og einnig fjárhagslegum þætti sem allt viti borið fólk veit vel að þarf að vera þarna með og einnig að er harla slæglega reitt fram vegna einkennilegra hugsanna einstaklinga um blankheit sem flest fólk er haldið af og sumir með ríflegan skammt af henni þó að þetta verklag, níska mín, tali beinlínis gegn loforði Guðs almáttugs um að hann muni vel fyrir sjá og þetta fólk gerir lítið úr, sem þá öryggisventill fyrir sig sjálft. En Drottni er treystandi. Bara engin spurning og leggur okkur á hjarta upphæð sem hann skorar á okkur um að reiða fram og Páll kemur með afskaplega gagnlega tillögu sem hjálpar okkur við þetta verk og vill að við lærum og um leið skiljum ábendinguna, að hún sé guðlegs eðlis og að við venjum okkur á að safna í litlan sjóð heima fyrir fyrsta dag vikunnar og tökum með okkur á stundina og setjum í söfnunarbaukinn sem er þessi klassíska aðferð við þessa fjáröflunarleið safnaðanna og hjálplegt verk til greiðslna reikninga en við sinnum flest svo slæglega og óhlýðnumst með þessu skíran vilja Guðs vegna þess að meðtaka ekki með réttum hætti orð Guðs um að hann muni vel fyrir sjá. Slæmt þar sem svo háttar til.

Skoðum orð Guðs sem undirstrikar þetta.

Malakí 3. 10.

„Færið tíundina alla í forðabúrið svo að matföng séu til í húsi mínu. Reynið mig með þessu, segir Drottinn hersveitanna, og sjáið hvort ég lýk ekki upp flóðgáttum himins og helli yfir ykkur óþrjótandi blessun.” - Hættum að vera Guð til skammar.  Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

18. febrúar 2025 (b)

Frétt sem mörgu fólki er sléttasama um og einkum kristnum.

Hvort er skárra dragúldin kristinn maður eða dragúldin vantrúaður maður? Enginn munur er á. Báðir eru „ógilt eintak“.

En hvernig losnum við þá við þennan dragúldna kristna aðila í okkur sé hann til staðar?

Til þess eru til leiðir.

Í fyrsta lagi verðum við að vilja þetta sjálf og möguleikinn eykst á að við séum ekki lengur eitt af þessu dragúldna og dæmandi kristna fólki eins og kannski hingað til. Og Guð mun umbreyta dragúldnum hjörtum viðeigandi kristins fólks í glatt kristið fólk sem meira að segja dæmir engan, svo langt gæti það mál nú gengið og er alveg hræðileg staða að vera í fyrir hingað til dómglaðan kristinn mann, en samt betra því að góður dagur mun bjóða hann velkominn í ferðalag með sér. Og hann þá ekki lengur haldinn dragýldu heldur gleði. Það er allavega ágætt. Það er að segja. Vilji dragúldin fara þessa talsvert gleðilegri leið fyrir sig.

Sumir sjá að sumir kunna nú dragúldu töluvert betur. Um það sérstaka atriði er ég þó ekki alveg sannfærður í öllum atriðum og tala þá af reynslu minni en tel, held því beinlínis fram, að vissulega geti venjulegur dragúldinn kristinn maður, líka hann, fært sig yfir í hálfgildins sanna gleði en vart meira því, svona fyrsta kastið. Og eins og við vitum vel að þá tekur allt sinn tíma og nokkra vinnu að koma dragúldnum kristnum manni yfir í rétt form og við sum hver trúum því að sé allavega vinnandi vegur, án þó nokkurra fullyrðinga.

Urrr og Gellt úr mannsbarka eru bæði harður húsbóndi og hreint skelfilega langræknir, heiftúðugir og alveg ferlega leiðinlegir. En við eigum að vera skemmtilegt fólk og höfum val um að vera.

Kristnir munu hins vegar áfram dæma náunga sinn og einkum og sér í lagi bræður sína án þess að hirða neitt um það hvort dómarnir séu rangir eða réttir. Eða hvað? Er fullyrðingin röng? Samt trúi ég enn á að kristnum sé nú viðbjargandi. Allavega það.

Dragúldin lund er, sem sjá má, sín háskaferð að fara að við bara sleppum henni og látum gilda lífið á enda. Hallelujah! Skammast þín fyrir að segja svona án leyfis réttarnefndarinnar.

Gleði og gaman er nú betri kostur og þú og ég þekkjum leiðina og vitum þetta. Þó er hængur á! Við ráðum sjálf okkar eigin vegferð og þar fórstu með það og við sitjum uppi með gertapað mál og dröttumst áfram með úldna kristna manneskju.

Kveðja og bless.

Gaflarinn síkáti og bóndi á Koparastöðum í austursveit. Bang! Lamb í matinn.

17. febrúar 2025.

Árvekni í Kristi viðhaldist.

1 Korintubréf 15. 1-2.

„Ég minni ykkur, systkin, á fagnaðarerindið sem ég boðaði ykkur, sem þið veittuð viðtöku og þið standið einnig stöðug í. Það mun og frelsa ykkur ef þið haldið fast við það sem ég boðaði ykkur, ella hafið þið til einskis tekið trú.” - Alvarleg áminning til okkar í dag.

Að aðgæta og læra að vera athugul manneskja getur skipt sköpum á göngunni með Jesús og koma betur í ljós þegar nær dregur tímanum um endurkomu Jesús. Hann hefur aðvarað okkur og birt okkur alls konar sem þegar er að gerast í til að mynda kirkjunni til að sitt fólk vaxi í trú og læri að standa þétt saman. Fúsleikinn til að vinna með fólki sem gera verkin í Jesú rétt eykst. En slíkt munu bara sumir gera og aðrir forherða sig og fjarlægja sig Kristi þó að fólkið sjálft telji ekki svo vera. Háskastaður að koma sjálfum sér á, og trúið þessu. Trú og vantrú hefur allt með hjarta einstaklings að gera og spurningin sem fyrr hvað sé verið að fóðra? Þetta er í dag og þetta mun vaxa og þeir sem sannarlega fylgja Kristi skína eins og skærasta ljósið gerir. Við ráðum ferðinni og hverjum við tilheyrum og veljum að fylgja réttu og ekki lengur röngu. Enda ekki til neins því hver og einn okkar tekur út það sem við þegar höfum lagt inn á bókina. Höfum verkin því áfram góð í dag og hugsanir hjartans göfugar og Drottni tengdar og lærum þá þarfa lexíu að dæma engan alveg eins og Jesú gerði og að fara með þeim hætti í fótspor hins upprisna Jesús sem sjálfur dæmir engan og eftirlætur Föðurnum allan dóm. Sem er rétta leiðin í þessu og æ fleiri munu meðtaka og eftirleiðis gera.

Skoðum tímana eins og þeir eru í dag. Munum! Í kirkjunni, minn kæri.

1 Tímóteusarbréf 3. 1-6

„En það skaltu vita að á síðustu dögum munu koma örðugar tíðir. Menn verða sérgóðir, fégjarnir, raupsamir, hrokafullir, illmálgir, óhlýðnir foreldrum, vanþakklátir, guðlausir, kærleikslausir, ósáttfúsir, rógberandi, taumlausir, grimmir og andsnúnir öllu góðu, sviksamir, framhleypnir, drambsamir og elska munaðarlífið meira en Guð. Þeir hafa á sér yfirskin guðhræðslunnar en afneita krafti hennar. Forðastu þá.

Úr hópi þeirra eru mennirnir sem smeygja sér inn á heimilin og véla kvensniftir sem syndum eru hlaðnar og leiðast af margvíslegum fýsnum.” - Og nú brá okkur svolítið. En er þó von.

Allt eru þetta aðvaranir til fólks Krists sem þekkir Guð og veit vilja hans en hefur samt sjálfir komið sér þangað þar sem þetta er sagt um. Af hverju? Ein er ástæðan. Menn gættu ekki stöðu sinnar og fóru með sig sjálfa í ranga átt og munu af eigin vali sínu uppskera í raun og veru glötun. Hugsið ykkur. Glötun. Allt vegna þess að hafa af eigin ákvörðun hætt að rétt og valið rangt en telja sig áfram þjóna Kristi en völdu hégóma og hégómlegar hugsanir. Þetta er það sem blasir við nú um stundir. Lína er dregin í sandinn og hver sem vill verður boðið að stíga yfir og endurnýja kynni sín við Jesús verður eftirleiðis. Jesú lifir! Hann lifir og er hér að tala! Amen.

16. febrúar 2025.

Gremja byggir engan upp.

Markmið Drottins er skýrt hvað söfnuð sinn varðar. Allt sem þar er gert skal vera til uppbyggingar safnaðarins. Og hvað er til uppbyggingar og hvernig byggjum við okkur upp?

Sem fyrsta skref í þessu ferli byrjum við á að deyja sjálfum okkur, sem er áhugavert og spennandi verkefni sem gildir svo lengi sem einstaklingur lifir á þessari jörð. Við sjáum að til að ná þessu er eitt nauðsynlegt. Við lærum að skilja rétt ýmis hugtök orðs Guðs eins og til að mynda þetta „Deyðu sjálfum þér“ - og fáum réttan skilning á vegna þess að fara í hjartað þar sem heilagur andi er til að útskýra rétt hvað þessi orð og önnur Guðs orð merkja. Hjarta manneskju er staðurinn sem allur skilningur frá Guði hefur ferð sína á. Réttan skilning þarf að varðveita og minna sig daglega á þessa varðveislu guðlegs skilnings fyrir sig sjálfan og sína trú. Höldum í gleðina sem hreint rosalega hefur verið ráðist á.

Af hverju? Það liggur fyrir. Alls konar gerist á vegferðinni sem breytir því sem var hjá fólki og ný staða er komin upp hvað alls konar afstöðu varðar sem eitt sinn var alveg á hreinu en hættir svo að vera á hreinu og alls konar hjá okkur getur farið að skolast til og vafi að leika á. Eitt og annað fer að láta á sér kræla og margt að gerast sem við gerðum aldrei neitt ráð fyrir en erum skyndilega komin með upp í hendurnar og neydd til að glíma við og mest við okkar eigið sjálf og afstöðuna til Guðs okkar Jesú vegna þess að við leyfum þessu að skolast til án þess að við áttum okkur alltaf á að svo margt hafi breyst og hafi ekki sama vægi lengur á trúargöngunni og áður og við því komin á háskalegan stað með okkur sjálfa en getum enn snúið okkur frá honum og á meðan það er enn vinnandi vegur. Slík stund gæti komið, að ekki verður lengur snúið við. Og gremjan hertekur manneskjuna og festir sig kyrfilega við hana. Heitir á mannamáli „algjör uppgjöf“ - og að manneskja hafi orðið henni að bráð. Slæm býtti frá fyrir góðum verkum.

Engin manneskja er öflugri annarri manneskju en getur hæglega barist trúarlegri guðsbáráttu en gerir ekki tapi hún niður og/eða missir niður sína fyrri guðlegu gleði. Það er hérna sem visst fólk kemur fram og er um leið fólkið sem alltaf heldur áfram. Þetta fólk mæðist ekki í mörgu þó að það lendi eins og sumir aðrir í allskonar og einhverju sem það með engum hætti stuðlaði að en aldrei látið neinn bilbug á sér finna þrátt fyrir þetta og eru áfram sannir sigurvegarar dagsins.

Þetta hefur Drottinn minn sýnt mér að undanförnu og ég meðtek sem rétta kennslu og ábendingu til allra kristinna manna og kvenna um að gæta að sjálfum sér og eigin hugsanagangi og læra að varðveita hjarta sitt framar öllu öðru til að þessi andstyggð mannlegrar veru, gremjan, komist ekki lengur að fólkinu sem Drottinn hefur tekið sér til eignar og vill varðveita og gaf því trú, sem er aflið þarna. Munum! Gremjan komst inn fyrir á sinn lúmskulega hátt. Ekki lenda þar en sumir munu þó áfram gera og láta vinna stórkostlegt skemmdarverk á trú sinni á Jesús og kenna öðrum um, eins og oft hefur gerst. Dagurinn í dag er til að viðhalda daglegri og yndislegri gleði. Þraukum daginn og látum hann hafa sínar þjáningar. Verum sannir sigurvegarar með allt úthald. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

16. febrúar 2025 (b)

Gremjufullt kristið fólk.

Einkennilegt hvað maður rekst orðið oft á gremjufullt, biturt og reitt kristið fólk eftir margra ára göngu með Drottni sínum, Jesús Kristi, sem maður hittir árum seinna og vart þekkir lengur vegna þessarar gremju sem maður engan vegin varð var við hjá því áður en sér ekki annað að gangi með því í dag og fullt upp rjáfur af raunverulega engu gefnu tilefni, nema ef vera skyldi innihaldslausum sögusögnum sem því miður hafa verið gerðar af einhvers konar staðreyndum og sannleika en eru í grunninn hrein lygi framborin sem þá er þessi lygi áfram og sama hvað hver segir. Samt einhvern veginn er henni umbreytt í sannleika sem að sjá bara helst við þar og gerir athugasemdarlaust og það hjá þessu svokölluðu sannleikselskandi fólki sem sumt fylgir Jesús. Greinilegt er að einhver er að misskilja eitthvað í þessu máli.

En hvernig fara menn að spyrða þetta tvennt saman svo gjörílok sem málin eru? Getur ástæðan verið að menn yfirleitt eru ekkert neitt sérlega uppteknir við að bera fram sannleika. Allt að einu að þá fer af stað saga og hún gerð að staðreynd máls sem svokallað kristið fólk, sumt af því, kokgleypir og gerir án nokkurrar aðfinnslu en segist þó sjálft elska sannleikann. Sannleika hvers þá? - má spyrja. Allavega ekki sannleika Jesú Krists, eins og segir hér:

Jóhannesarguðspjall 8. 15-18:

„Þér dæmið að hætti manna. Ég dæmi engan. En ef ég dæmi er dómur minn réttur því ég er ekki einn, með mér er faðirinn sem sendi mig. Og í lögmáli yðar er ritað að vitnisburður tveggja manna sé gildur. Ég er sá sem vitna um sjálfan mig og faðirinn, sem sendi mig, vitnar um mig.“-

Af hverju er þetta með þessum hætti? Að sagan bara gangi, jafn arvavitlaus og hún er? - spyr maður. Ég veit það ekki en skýringuna má líklega finna í mönnum og konum sem aldrei almennilega hafa skilið veruleika trúar sinnar og ganga um sína trú með hana hálfvolga í hjarta sínu, en ættu að vita að allt trúað fólk getur lent í öllu án þess að hafa unnið neitt rangt sjálft.

Já! Af hverju eru málin svona? Heimurinn liggur allur í hinum vonda og hann sem þar stýrir og stjórnar kann lystina best allra að ljúga, til að mynda upp á saklaust og vammlaust kristið fólk sem beinlínis elskar að gera vilja sinn lifandi Drottins en illur gerir í að koma höggi á fyrir mestu öfundar sakir og lekur til þessarar efagjörnu og hikandi túar sem en hefur ekki fest neinar almennilegar rætur og er enn eins og öll hin flöktandi laufblöðin sem berast með vindinum og eftir því sem hann blæs er myndin af vellygnum að hlaupa með ósönn ummæli og mismæla sig komi þaðan eitt satt orð, sem reyndar er útilokað að geti gerst vegna þess einfaldlega að satan hefur ekkert leyfi til neins sannleika og er alfarið Drottins að bera hann fram við fólk.

Postulasagan 26. 2-5:

„Lánsamur þykist ég, Agrippa konungur, að eiga í dag í þinni áheyrn að verja mig gegn öllu því sem Gyðingar saka mig um, því heldur sem þú þekkir alla siði Gyðinga og ágreiningsmál. Því bið ég þig að hlýða þolinmóður á mig. Allir Gyðingar þekkja líf mitt frá upphafi, hvernig ég hef lifað með þjóð minni, fyrst í æsku og síðan í Jerúsalem. Það vita þeir um mig, vilji þeir unna mér sannmælis, að ég var farísei frá fyrstu tíð, fylgdi strangasta flokki trúarbragða okkar.” - Hér er Páll postuli undir ámæli fólksins sem hann er algerlega saklaus af og er því miður enn að gerast á meðal sumra okkar og enn á jafn miskunnarlausan máta og Páll lendir í.

Við sjáum hér að engin nýlunda er að kristið fólk sé borið röngum sökum og ásakað um eitt og annað sem það er algerlega saklaust af en þurfi þó að verja mál sitt fyrir jafnvel dómstólum.

15. febrúar 2025.

Í fylgd Jesús.

Hæfileikar manna í Kristi liggja allir í honum sem gefur öllum allt sem hver þarf. Þessum þessa gjöf og öðrum aðra. Það er með þessum hætti sem hann gefur hjörð sinni einn líkama í Jesú. Var Jesús enda hann sem var krossfestur og reis upp frá dauðum á þriðja degi, eins og orðið greinir frá. Allt til að við missum ekki sjónar á tilgangi trúarinnar og förum að halda eitthvað um okkur sjálf og eigin getu okkar sem ekki stenst fram fyrir drottni okkar Jesú Kristi. Allt nefnilega er frá Jesú Kristi, hinum krossfesta og upprisna Drottni, og ég og þú erum þjónar hans sem hann hefur tekið að sér og við fylgjum honum vegna trúarinnar sem hann einnig hefur gefið hverju og einu okkur. Allt er frá Jesúsi. Gott að hugfesta þetta og gleyma ekki. Stutt er í hrokann.

Skoðum orðið.

1. Korintubréf 12. 12–14.

Því að eins og líkaminn er einn og hefur marga limi en allir limir líkamans, þótt margir séu, eru einn líkami, þannig er og Kristur. Í einum anda vorum við öll skírð til að vera einn líkami, hvort sem við erum Gyðingar eða Grikkir, þrælar eða frjálsir, og öll fengum við einn anda að drekka.

Því að líkaminn er ekki einn limur heldur margir.” -

Hér kemur berlega fram á hvern hátt Kristur hugsar þetta mál og gerir alveg frá grunni. Allt til að við lærum að meta rétt hver aðra sem eitt og búum þá til heild, einingu, sem er verkinu svo nauðsynlegt og allir menn geta vel tekið undir af því að vita hvað skeður komist óeining inn í raðirnar. Hún líklega þreytir menn meira en líklega allt annað sem mögulega gerist á þessari göngu okkar mannanna með Kristi frekar en nokkru sinni hann sjálfur.

Einnig þarna veit Kristur hvað hann syngur og undirstrikar að til að halda út er besta leiðin að fylgja orðinu og kennslu orðsins. Það getum við hvert og eitt líka gert en verðum fyrst að vilja sjálf fara þessa leið og með þessu fólki sem Kristur hefur valið sér til eignar og er merkileg hugsan að eiga og geri í gegnum þessa stórmerkilegu trú sem vill og þráir að sitt fólk taki við og geri að eigin trú og fylgi ákvæðum hennar eftir hvar sem það sjálft er statt, og er sinn lykill að trúarvexti trúaðra einstaklinga sem þeir á eftir læra að varðveita og um leið að halda betur utan um. Já, í Kristi.

1 Korintubréf 12. 17-20.

„Ef allur líkaminn væri auga, hvar væri þá heyrnin? Ef hann væri allur heyrn, hvar væri þá ilman? En nú hefur Guð sett hvern einstakan lim á líkamann eins og honum þóknaðist. Ef allir limirnir væru einn limur, hvar væri þá líkaminn? En nú eru limirnir margir en líkaminn einn.”  Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

14. febrúar 2025.

Hvað segir orðið?

Hvernig safnaðarstarf á að líta út og í hvaða farvegi starfið skal vera fáum við allar upplýsingar um upp úr orði Guðs. Þar sem ekkert í þeim málum skortir er sem sjá má engu við bæta og málið því klippt og skorið og tilbúið til notkunar og hefur verið alveg frá þeim tíma sem orðið fyrst var gefið út. Orðið er fullskapað og hver sem er og vill getur eignast og farið eftir og sætt sig við þetta mikilfenglega orð. Allt samt ákvörðun hvers og eins einstaklings sem látið hefur sannfærast. Sé sannfæringin enn ekki komin er nú í mörg skjól fokið. Notum aðferðir sem sameina en ekki þær sem sundra. Stutt er í hana og má taka þessu til staðfestingar og sönnunar nýjustu Biblíuþýðinguna, þýðinguna 2007, sem að sjá hefur valdið vissum klofningi innan raða kristinna manna í þessu landi og er ömurlegt þó að ég sjálfur hafi aldrei hnotið um neitt þar nema ef vera skildi klásúluna um einkason Guðs í stað eingetins sonar Guðs, sem ég tel vera nokkurn menningarmun á. Sjálfur hef ég aldrei verið sáttur við þessa umræðu um ranga þýðingu og hryggir hún mig í hvert sinn sem hún heyrist og tel vera hvorki sanngjarna né rétta. Sjálfur held ég mig við þann sannleika að Guð sjálfur gæti safnaðarins. Og með hverju þá? Með fyrst og fremst orði sínu, sem hann segist sjálfur vaka yfir. Þetta nægir mér en veit ekki um alla aðra en suma þó kikkfasta. Gætum okkur á að kljúfa ekki kirkjuna né flækja söfnuði Guðs.

1 Korintubréf 11. 17-21.

En um leið og ég gef ykkur þessi fyrirmæli get ég ekki hrósað ykkur fyrir samkomur ykkar sem eru fremur til ills en góðs. Í fyrsta lagi heyri ég að þið skiptist í hópa þegar söfnuðurinn kemur saman. Því trúi ég að nokkru leyti. Reyndar verða flokkar að vera meðal ykkar til þess að í ljós komi hverjum má treysta. En þegar þið komið saman verður það ekki til þess að neyta máltíðar Drottins, því hver um sig neytir síns matar fyrir fram og svo er einn hungraður og annar drekkur sig ölvaðan.” - Skýrt og skorinort og ekkert annað eftir nema fara eftir ákvæðum orðs Guðs með réttum hætti. Sem við hvert og eitt okkar getum og líka margir gera og allir trúaðir vilja gera.

Páll talar um og varar við öllum flokkadrætti og/eða flokkamyndunum innan raða safnaðarins og bendir á eitt áhugavert sem er að sumt hjá söfnuðunum verði að vera öðrum safnaðarmeðlimum alveg augljóst og víst hverjum af þeim sé treystandi. Mikilvægt en ekki fyrir fram gefið verk.

En með hvaða hætti kemur þetta traust best fram og með hverju öðru en tímanum að baki og ástundun einstaklings og ræktinni sem hann leggur við eitt og annað verkið sem honum eða henni hefur verið falið. Tíminn einn birtir allt svona lagað og annan mælikvarða en tímann að baki hefur ekkert okkar sem tilheyrum söfnuði. Og hver veit ekki þetta? Trúfestan og drengskapurinn í verki býr til þetta mikilvæga og nauðsynlega traust sem þarf að vera og hvert og eitt okkar getum stuðlað að að komi. Já! Fyrir nýgræðinginn sem kemur inn og er enn blautur á bak við eyrun. Sem sagt! Hefur eðlilega ekki enn nægan trúarþroska. Og þetta vitum við vel. Tíminn vinnur sitt verk og fólkið sem Páll vill að sé haft frammi er fólkið sem þekkir til aðstæðna og virðir orð Guðs. Með öðrum orðum! Hvatning Páls er að menn séu með sín mál alveg á hreinu og loki hringum með þessu hreina og beina hjá sér. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

13. febrúar 2025.

Þarflegasta kennslan.

Kristur býður sínu fólki algert frelsi til að velja sjálft. Sama hverju menn standa frammi fyrir taka þeir sjálfir ákvörðun um framhaldið. Þetta frelsi sem Kristur býður eru forréttindi manna og kvenna en ekki helsi og byrði eins og sumir kannski telja þetta vera og aðallega þá vegna þess að stundum getur okkur reynst það erfitt verk að velja og togstreita myndast í okkur vegna þessa og hins valsins sem við stöndum frammi fyrir. Sjáum við hins vegar þetta á réttan hátt blasir við alveg stórkostlegt. Og þetta val og þessi valmöguleiki manna umbreytist í þakklæti til hins upprisna Jesús og alveg eins og skeði í mínu tilviki þegar ég áttaði mig á þessu og leit eftirleiðis á sem mín forréttindi að geta valið. Þetta er ekki bara léttir heldur gerir trú mína ákveðnari og um leið vissari í mikilvægi þess að læra vel orðið og skilja betur hvað sé Guði velþóknanlegt. Um þetta raunverulega stendur valið að lifa lífi sem er Guði velþóknanlegt. Frelsið er staðreynd að hver manneskja velji sjálf hvaða leið hún vill fara, sem er afskaplega áhugaverð staða og um leið þessi forréttindi sem Jesú er að gefa öllu sínu fólki og knýr okkur að orði Guðs til bæði leiðsagnar og leiðbeiningar og eru bestu býttin og ekkert helsi sem lagt er á sem er andhverfa frelsisins. Stórkostlegt? Það finnst mér já. Þess vegna líka hef ég valið fyrir mig að deyja sjálfum mér og lifa í frelsi Jesú Krists, sem er miklu betra.

1 Korintubréf 10. 21-27.

„Ekki getið þið drukkið bikar Drottins og bikar illra anda. Ekki getið þið tekið þátt í borðhaldi Drottins og borðhaldi illra anda. Eða eigum við að reita Drottin til reiði? Munum við vera máttugri en hann?

Allt er leyfilegt en ekki er allt gagnlegt. Allt er leyfilegt en ekki byggir allt upp. Enginn hyggi að eigin hag heldur hag annarra.

Allt það sem selt er á kjöttorginu getið þið etið án nokkurra eftirgrennslana vegna samviskunnar. Því að jörðin er Drottins og allt sem á henni er.

Ef einhver vantrúaður býður ykkur og ef þið viljið fara, þá etið af öllu því sem fyrir ykkur er borið án þess að þið vegna samviskunnar spyrjist fyrir um hvaðan það komi.”

Hér sjáum við þarflega kennslu um í hvaða farvegi Drottinn vill sjá líf okkar vera að hann tekur alveg sérstaklega fram að ekkert okkar geti verið í einhvers konar samfélagi við illa anda og á sama tíma sagst þjóna lifandi upprisnum Jesús og ef við erum þar er það af engu nema okkar eigin vali, eins og kemur fram í lokaversi ritningaversanna sem hér eru sett upp (Ef einhver vantrúaður býður ykkur og ef þið viljið fara.) Þetta hjálpar okkur við að velja og um leið skilja að enginn nema ég sjálfur vel hvernig og hvert líf mitt stefnir og er þetta stórkostlega við að fylgja Jesús sem leggur engar byrðar á fólk en kennir því lexíu sem hjálpar því að velja áfram rétt með sér. Enginn fylgir honum nema í algerri hlýðni og gerir að eigin vilja. Sjáiði ekki stórkostleikann sem þessu frelsi í drottni fylgir. Þetta er hvatning fyrir bæði mig og þig um að binda mig orðinu sem og forða mér frá að dýla við einhverja fordæmda illa anda í stað þess að einhenda mér, þess í stað að lifa sjálfur sáttur með Jesús. Þetta er allt saman í okkar eigin hendi og ábyrgðin okkar sjálfra um að fara sjálfviljug þennan veg Drottins. Jesús lifir! Hann lifir! Amen. 

12. febrúar 2025.

Aðgreining safnaðanna.

Að skilja þetta frelsi í Kristi er mikil þekking og um leið gagnleg þekking hverri manneskju sem gengur veginn með Kristi. Það er í frelsinu sem við göngum veginn sem við völdum að fara og viljum styrkja göngu okkar með því. Það er, þetta frelsi í Jesú. 

Skoðum orðið.

1 Korintubréf 9. 1-2.

„Er ég ekki frjáls? Er ég ekki postuli? Hef ég ekki séð Jesú, Drottin vorn? Eruð þið ekki verk mitt sem ég hef unnið með hjálp Drottins? Þótt ég væri ekki postuli fyrir aðra, þá er ég það fyrir ykkur. Þið eruð staðfesting Drottins á postuladómi mínum.”

Hér spyr Páll spurninga sem benda til að hann hafi verið undir einhvers konar ámælum þess safnaðar sem hann er kominn til en hann benti honum á að vera samstarfsmaður þeirra og vinna í þágu hans, og er vitaskuld myndin af að öll erum við eitt í Kristi, sem er sannleikur, en við verðum þá sjálf að sjá þetta hvert og eitt með þessum hætti og um leið skynja sannleikann þarna og gera hvert fyrir sig, sem langur vegur er frá að sé vegna meðfæddrar tortryggni um að vondi kallinn sé að koma og á hann skuli vitaskuld loka en hann var þó aldrei neitt á leið til okkar. Drottinn er stærri öllum vondum körlum. Svona gerist af að vera ekki vel að sér í orði Guðs sem gefur réttar leiðbeiningar sem þarf til að ganga réttan veg í Jesú nafni en tekur breytingum með öllum þessum sjálfstæðu kirkjum sem með tímanum létu sannfærast um að allir færu rangt með nema þeir. Sjáið ekki að þarna hefur verið höggvið skarð í mikilvægi samstöðunnar sem orðið þreytist ekki að nefna? Að forðast aðra kristna söfnuði, hverslags eiginlega bull er það og hvaðan komið? Frá hverju öðru en ofurtrú sem alltaf segist vita betur.

Sem sagt, Kristi með þessu hefur verið skipt í sundur, eins og Páll á einum stað spyr fólkið sem hann þá var staddur hjá. Páll fór víða og hitti mörg af trúsystkinum sínum og bregður dálítið í brún er hann eitt sinn verður þess var að þessi hugsun sé komin inn í raðirnar og öndvert þá kennslu sem hann bar fram í þessum söfnuðum um að vera eitt í Kristi.

Þessi uppgötvun Páls framkallar spurningu hans til safnaðarins hvort Kristi sé þá skipt í sundur, sem hann á eftir þvertekur fyrir að hafi verið kennslan sem hann bar fram og undirstrikar að nafnið sem við greipum í hjarta okkar sé áfram Jesús og áréttar að Jesú hafi risið upp frá dauðum og tekið sitt sæti við hægri hönd Föðurins. 

Kristur lætur ekkert skipta sér neitt í sundur. Það sem hann vill er samstarf við aðra söfnuði. Fullt af kristnu fólki er ekki aldeilis inni á þessari línu og er stopp þar. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

12 febrúar 2025 (b)

Gáum að okkur.

Margt er sagt og margt gert til að vernda og verja sumt, að sagt er. Til að mynda kynvillinga, Orðið kynvillingur er gömul og góð íslenska og er því notað hér.

Samt er nú svo að á mínum sjötíu og einu ári hef ég aldrei, ekki í eitt skipti, orðið vitni að einhverri sérstakri aðför að sérstaklega þessu fólki, og tel ég mig þó nokkuð eftirtektarsama manneskju og tel enn fremur að einnig þarna sé verið að gera svolítið oft úlvalda úr mýflugu. Ég hef þó, eins og annað fólk, oft heyrt þessa sögu en aldrei sjálfur orðið vitni að, eins og fyrr greinir. Þetta breytir málinu.

Eitt af því sem hæstvirtur forsætisráðherra sagði í stefnuræðu sinni á dögunum var að tekið yrði á því veittust menn eitthvað að þessu svokallaða hinsegin fólki.

Hvað merkir þetta „Ef veist verður að?“ Í heimsókn lögreglu að kvöldlagi ulli einhver óprúttinn maður framan í þetta ágæta hinsegin fólk sem kannski hljóp skælandi undan og klagaði? Ætli það nægði er spurning sem maður spyr sig.

Að ulla á fólk er auðvitað hreinn dónaskapur gagnvart einstaklingi sem allt siðað fólk gerir heldur ekki en maður tekur svona til orða af gefnu tilefni. Þessi partur af stefnuræðu hæstvirts forsætisráðherra vakti athygli mína og spurninguna um hvað nákvæmlega væri verið að tala.

Munum! Ríkisstjórn Íslands sagði þetta. Ekki Pétur og Páll úti í bæ og gott að átta sig á að stjórnvöld landa eru ekki einhver tiggigumisjórtrandi töffari úti í bæ með eitthvað gaspur og fátt gagnlegra verka heldur ríkisstjórn Íslands með öll völd hjá sér til alls konar. Menn verða að vera með sumt hjá sér alveg á hreinu.

6. febrúar 2025.

Stillt samviska er góður kostur.

Nýja testamentinu verður nokkuð tíðrætt um siðferði manna og vill að það sé gott því að siðferði manna, sé það í öfugum hlutföllum, megi segja svo, mengar manninn eða sé það með réttum hætti gert, hreinsar hann af alls konar löstum og fær til að lifa framvegis heiðarlegu lífi dag hvern fram fyrir lifandi Guði. Langt er síðan maður viðurkenndi að Drottinn horfir ekki í gegnum fingur sér með neitt og segir að orðið sé staðfesting fyrir mann, og hvort sem er fyrir mig eða þig, og að eftir orðinu skulum við fara. Og hvernig? Menn láta af að gera alls konar sem þeir kannski voru bundnir af áður. Já, bundnir af áður. Á sumpart sviði kynlífs. Já, kristið fólk. Er þá kynlíf vont og rangt verk í augum lifandi Guðs. Nei, fjarri fer því. Það er partur af lífi flestra manna og kvenna og um leið sjálfu lífinu og af Guði gefið.

Efesusbréfið 5. 31–32.

„Þess vegna skal maður yfirgefa föður og móður og búa við eiginkonu sína og munu þau tvö verða einn maður.“ Þetta er mikill leyndardómur. Ég hef í huga Krist og kirkjuna.”-

Páll kemur hér með þetta að ljóst er að kynlíf er ekkert algert bannorð í orði Guðs, og skárra væri nú, en ekki alveg sama hvernig það er gert og stundað og dregur upp mynd af hjónabandi karls og konu. Hann bendir einnig á kirkju og söfnuð, sem er gefin einum Guði, Jesú Kristi. Við erum með þetta allt hjá okkur og getum farið eftir boðskapnum en verðum sjálf að vilja.

Kynlíf undir réttum formerkjum er besta mál en sé það ekki þar fara viðbrögð af stað í manneskju sem er ekki alveg eins gott, eins pukur og þögn. Við erum án afsökunar.

En af hverju þögn? Enginn má vita um þetta. Í til að mynda söfnuðinum. Þá nefnilega verður allt vitlaust. Og hvað sjáum við hér? Hvað annað en anga óheiðarleika og tilhneigingu einstaklings til að fela eigin verk sín og gera sjálfum sér um leið hinn versta grikk sem hugsast getur. Verkið leiðir af sér samvisku sem er ókyrr og dregur fram alls konar aðrar tilfinningar í manneskjunni, eins og ótta og kvíða. Við ráðum sjálf hvort samviska vor er stillt eða ókyrr.

Sjáum við ekki hér mikilvægið á að gera í dag það sem er rétt í augum lifandi Guðs. Guð gefi að svo sé og að trú fólks fái að byggja utan um það veggi allan hringinn og mun líka gera. Það er að segja fái hún til þess mitt og þitt leyfi. Og er það ekki einkennilegt? Vissulega en segir um leið að maður ráði lífi sínu í einu og öllu sjálfur. Enginn annar. Og hvað er þá málið? Veikleiki.

Hér sjáum við að það að syndga er ákvörðun en ekki eitthvað sem við rötum inn í, gerðum óvart eða vitum ekki hvernig gerðist, eins og sumir eflaust segja og er enn ein lygin. En höfum ekki áhyggjur. Hjálpari og huggari er til. Lærum að nota þetta. Jesús lifir! Hann lifir! Amen.

5. febrúar 2025.

Tollabandalag við önnur ríki.

Sumpart og mögulega er að koma upp ný staða í viðskiptaheiminum í Evrópu sem ekki hefur verið þar áður sem mun raska ýmsu, gangi þetta eftir sem allt bendir til. Þegar hefur verið rekið upp nokkurt rammakvein vegna þessara fyrirætlana Bandaríkjamanna sem miða að tollahækkunum sem mun bitna á fyrirtækjum og einstaklingum og menn þegar byrja að bera sig illa vegna þess sem að er stefnt og hefur sumpart þegar verið hleypt til framkvæmda. Hvernig þessar aðgerðir koma til með að virka á eftir að koma í ljós og eru sumir menn og sumar konur í heimi viðskiptanna þegar byrjaðir að svitna á enni og undir hári og að hafa áhyggjur af þessu og af sínum tota og öllu sem þetta fólk hefur sjálft verið að byggja upp og styrkja á bak og brjóst.

Verði ekkert gert stefnir í vistviðskiptastríð víða í Evrópu sem mun velgja mörgum viðskiptum hjá þessum þjóðum verulega undir uggum sem þó má enn stöðva og snúa þróuninni við með því einfaldlega að fara eftir og endurvekja merkilega hugsunina og framkvæmdina sem til varð við þetta borð er menn settust við það á sínum tíma og afgreiddu frá sér sumpart merkilegt plagg sem við vitum að eru þessi tollalög milli ríkja sem um leið og á vissan hátt skikka þessi ríki til þess að eiga einkum viðskipti hvert við annað um kaup og sölu á framleiðslu ríkjanna til að löndin fái áfram haldið uppi vissum lífsgæðum hjá sér og lifað við efnahagslegt öryggi, sem reyndar, eins og í ljós hefur komið, þarf ekki mikið til að raska. Sandkastalarnir eru víða.

Auðvitað verða menn, þjóðir frekar, að læra staðreyndina um að virða sitt eigið samkomulag og standa við gert samkomulag um visst magn innkaupa við þessi ríki sem að samkomulaginu standa og muna að lögin voru undirrituð til að virða þau. Til þess eru svona samkomulög. Við vitum að við sitjum uppi með þau og skulum gera svo vel að virða eigið handbragð. Allt til að tryggja aðildarlöndum vissa afkomu af eignarframleiðslu og verðmætasköpun. Stjórnmál leggja línur og leiða. Peningavit manna er annað en ræður samt meiru en það fær höndlað. 

Árið 2006 gerðu Íslendingar fríverslunarsamning við Bandaríkjamenn sem mér er ekki kunnugt um hve vel er virkur né hve mikill útflutningur landans er þangað en vissi að eitt sinn var talsvert af frystum fiski fluttur út til USA og amerískir bílar til í kippum og til sölu glænýir ásamt öðrum bandarískum gæðavarningi sem gekk í erfðir af endingu. Þessar amerísku bifreiðar geystust hér um götur og sumar hreinir eðalvagnar. Ameríski bíllinn er hér enn þá en ekki í sama mæli og áður, svo mikið veit ég og einnig að slíkt er ekki að virða samninga sem tollabandalagið er.

Frá árinu 2014 hafa gilt í landinu tollalög við Kína sem kveða á um niðurfellingu tolla á öllum helstu útflutningsvörum Íslendinga til Kína sem hefur stuðlað að auknum útflutningi landans þangað. En hvað með samkomulagið sem gert var við Bandaríkin og lönd Evrópu um gagnkvæm viðskipti? Þarf ekki fyrst og fremst að standa við það? En auðvitað getum við sleppt öllum svona samkomulögum en Evrópa valdi sjálf að fara þessa leið fyrir eigin hag og atvinnuöryggi sitt. Allt er þetta nú tómt lotterí og talsvert skárri kostur að bara fylgja Guði og syni hans Jesú Kristi og treysta leiðsögn hans sjálfum sér í hag. Amen.

Viðbót.

Þegar menn kasta af sér leiðsögn stjórnmálanna og fá peningavitinu hana í hendur getur slíkt ekki leitt til neins góðs er fram í sækir. Við erum þegar farin að horfast í augu við þetta. Við röskum heldur ekki hlutföllin og göngum hlæjandi frá verki heldur tökum afleiðingunum. Stjórnmál eru eins kapítuli. Þau vinna með öllu hinu og eru mikilvæg í hringrásinni.

4. febrúar 2025.

Ráðsmaður Guðs.

Kristin manneskja er um leið ráðsmaður yfir leyndardómi Drottins og talar orðið sjálft með þeim hætti. Sá sem er ráðsmaður þarf að vita hvað felst í sinni ráðsmennsku, að hann þarf að byggja upp traust við aðra menn og að hafa góða þekkingu á verkefninu sem hann er í. Með þeim hætti verður til traust á milli ráðsmannsins og hinna sem hann vill til að mynda flytja mál sitt fyrir.

Þess vegna líka er gott fyrir allt fólk að það skilji vel hlutverk sitt og sinn þátt í því og ekki nóg að segja eitt og annað við fólk heldur verða menn að vita sjálfir og helst þekkja verkefni sitt á eigin skinni sem gefur þeim mikilvæga reynslu sem þeir fara með með sér og gerir allan eftirleik trúverðugri fyrir þá sem heyra. Að þekkja ekki nægjanlega vel útskýrir ágætlega mistök og handvömm í verkefnum sem svo vel hefði mátt koma í veg fyrir fengi reynslan oftar að segja sitt álit en svo lengi hefur verið hallað á. Reynsla manna og þekking gildir alls staðar.

Mikil ábyrgð og mikið traust sýnir lifandi Guð okkur þessum breysku mönnunum að hann treystir okkur til að fræða sitt fólk um réttan veg Guðs. Mikið traust sem menn, sumir hverjir, hafa misnotað til að hefja sjálfa sig upp til vegsemdar og dýrðar í stað lifandi upprisins Drottins sem stendur að baki og sem og á alla dýrð sjálfur, vegna þess að vera allt í öllu en ekki ég.

Mistökin gerast yfirleitt með þeim hætti að menn hafa ekki grunn sinn réttan er af stað var farið né skyldu nægjanlega vel sjálfir hvað í því felst að vera þessi ráðsmaður, að ekki sé talað um ráðsmann Guðs. Allt vegna þess að menn höfðu ekki grunn sinn réttan frekar en að verkið hafi verið viljaverk og eitthvað til að byrja með fyrir fram planað dæmi. Svo illt ætlar maður engum, hvað sem á eftir grist. Maður er veiklundaður og auðvelt að koma ýmsu að hjá honum, uggi hann sjálfur ekki að sér. Er enda stutt í hrokann. Og hvað segir ekki orðið?

“Jóhannesarguðspjall 7.

„Sá sem talar af sjálfum sér leitar eigin heiðurs, en sá sem leitar heiðurs þess er sendi hann er sannorður og í honum ekkert ranglæti.” - Hér sjáum við mun á afstöðu. Hvoru megin er ég?

Korintubréf 4. 1-4.

“Þannig líti menn á okkur sem þjóna Krists og ráðsmenn yfir leyndardómum Guðs. Nú er þess krafist af ráðsmönnum að sérhver reynist trúr. En mér er það fyrir minnstu að verða dæmdur af ykkur eða af mannlegu dómþingi. Ég dæmi mig ekki einu sinni sjálfur. Ég er mér ekki neins ills meðvitandi en með því er ég þó ekki sýknaður. Drottinn er sá sem dæmir mig.” - Einskis ills meðvitandi, segir Páll. Nákvæmlega. Það er með þessum hætti sem við vitum hvers við erum og hverjum við þjónum að er lifandi upprisinn Jesú Kristur og höldumst réttir andspænis þessu nafni Jesú. Segi það okkur ekkert að þá líka er fokið í flest skjól. Jesú lifir! Hann lifir! Amen.

2. febrúar 2025.

Einfalda ræðuformið er best til árangurs.

Mál okkar sé ávallt einfalt er við fjöllum um Jesú Krist krossfestan og upprisuna. Krossfestingin og upprisan í kjölfar krossfestingarinnar er það sem við þurfum að festa okkar í minni og næra hugann með, veikjast ekki í og gera helst umfram margt annað sem við vel gætum gróðursett þar með en væri líklega til að rugla málið að óþörfu og flækja.

Biblían kennir að upprisan hafi gerst í margra votta viðurvist og er sem sjá má ekki vitnisburður neins eins manns heldur hóps af fólki sem sá atburðinn gerast með sínum eigin augum á sínum tíma. Forréttindi. Að trúa þessu er um leið að trúa sannleikanum. Og trú hér er minn og þinn akkur í að eiga og aflið sem við sækjumst eftir, sem þekkjum málið. Já, þekkjum. Jesú nefnilega er hjá öllum manneksjum allt málið en vandinn er að bara sumir þekkja hann og hafa þegar gengist við honum og meðtekið orð hans, aðrir ekki. Sem og svarar spurningunni hví boðunarverkið heldur stöðugt áfram. Enn er tími til að taka við Jesú. Dyrum verður lokað og enginn eftir það mun komast í gegnum þær eins og mögulegt er núna. Grípum því gæsina.

Sjá má að tækifærið er núna. Sækjumst eftir að taka við og meðtaka boðskap Jesú umfram allan einhvern annan boðskap. Vöxum í Kristi. Þetta getum við gert en það er þó alltaf okkar val að sækjast eftir og gera verkið, eða sleppa því. Allt kristið fólk sem tekur þetta alvarlega veit um hvað er verið að tala og hefur því enga afsökun lengur á að gera ekki það sem orð Guðs boða. Allt kristið fólk sem fengið hefur skilning á hvað trú er og hvernig trúin er að virka og verka þekkir málið og veit um gönguna fram undan. Trúin í hjartanu mun hvetja okkur fram veginn og við viðurkennum enn og aftur að trúin sé nauðsynleg á þessari göngu með Jesú sem sumir skilja og meðtaka og aðrir ekki. Þetta er vinnan sem undirstrikar að sannleikurinn verður afsalútt að heyrast og má ekki þagna. Og hér er komið að mér og þér að boða það sem við sjálf segjumst eiga og lifa fyrir og skiptir þá ekki máli hvort gangan að baki hafi verið létt eða strembin að okkur er það skylt að segja öðru fólki frá henni og um leið okkar eigin vitnisburð. Enginn trúarsigur kemst í hendi ef við gerum ekki verkin sem Guð áður hefur boðað. 

1 Korintubréf 2.

“Þegar ég kom til ykkar, systkin, og boðaði ykkur leyndardóm Guðs gerði ég það ekki með háfleygri mælsku eða spekiorðum. Þegar ég var með ykkur ásetti ég mér að hafa ekkert í huga annað en Jesú Krist og hann krossfestan. Og ég dvaldist á meðal ykkar í veikleika, ótta og mikilli angist. Orð mín og boðun studdust ekki við sannfærandi vísdómsorð. Ég treysti sönnun og krafti Guðs anda.”

Háfleygri mælsku, segir hér. Hana segist Páll ekki nota hjá þeim heldur tala við fólkið í sinni ræðu á skiljanlegu mannamáli. Þetta hefur ekkert breyst og viljum við enn heyra til okkar orðið talað sem vel skiljanlega kennslu en ekki flækta og torskilda. Allir góðir ræðumenn venja sig við einfalt form og viðurkenna að það skili hvað bestum árangri. Jesú lifir! Hann lifir! Amen.