Myndavélin er enn á sínum stað. Hún tilheyrir heimasíðu manna með einhverjum hætti.
Hver vill vera án ljósmyndarinnar? Hún segir okkur minningar frá liðinni tíð og hjálpar til við að rifja margt gott upp.
Að segja líf sitt hreina sorgarsögu er fráleitt. Hún er hvorki sanngjörn umfjöllun né umræða. Líf fólks samanstendur af súru og sætu.
Fólk með silfurskanða í munni er hvergi til. Allir eiga svipaða sögu að segja, burtséð frá efnahag þess.
Bítlastand, Bítlaferð og hreint óskaplegt Bítlagaman.
Videóefni úr ferðinni finnum við hér og ykkur velkomið að skoða.
Margfrægar Bítlastyttur eru á Albert Dock, sem er helsta safnasvæði í Liverpool, eftir því sem mér skilst.
Styttunum var komið fyrir í desember 2015 til að minnast þess að 50 ár voru frá seinustu tónleikum The Beatles í Liverpool. Albert Dock er helsta safnasvæði borgarinnar og dregur að sér talsverðan fjölda ferðamanna á ári hverju.
Ég vissi, hafði verið sagt það, að þessar styttur væru á Albert Dock og svipaðist um eftir þeim er maður kom þangað og gekk illa að finna þessar blessuðu styttur. Hitti ég á nokkrar stelpur, krakka, sem þar voru einnig og spyr þær hvort þær viti hvar stytturnar séu. Þær svara ekki og bara flissa hvor framan í aðra. Hreyfi ég höfuð mitt til vinstri. Og viti menn! Bítlastytturnar blasa þarna við nokkra metra frá mér. Var þá komið að öllum okkar að hlæja. Svona heitir víst „Ertu algerlega sjónlaus maður?“
Æskuheimili Sir Paul McCartney í Liverpool er safn en lokað safn er ég kom í febrúar 2018.
En þar sem ég sá að inni væri fólk gekk ég að dyrunum og kný á og spyr hvort mér væri heimilt að kíkja stundarkorn inn. Við þessu var ekki orðið og gekk ég mína leið og stillti mér upp gangstéttarmegin við hliðið, beindi vídeóvélinni að mér og talaði nokkur orð í hana og lauk verkinu.
Myndin til hægri er tekin inni á sjálfu Bítlasafninu á Albert Dock og er af áhugasömu fólki um Bítlasöguna sem það hlustar á í heyrnartólunum sem öllum gestum er boðið sem koma. Inni er ekki heimilt að taka upp nein vídéo og gildir held ég alls staðar inni á söfnum en ljósmyndir eins og hver vill.
Sérstakt félag er til í Liverpool með nafnið „ The Magical Mystery Tour.“
Félagið rekur rútur sem fara með farþega um götur borgarinnar og inn á svæði þau sem Bítlarnir ólust upp á. Hægt er að kaupa sér far á Albert Dock. Á meðan ferðinni stóð rak fararstjóri sögu fjórmenninganna á staðnum og setur fram með afskaplega skýrum hætti sem eykur gildi svona ferðar margfalt og er vel auranna virði.
Myndin til vinstri er af ágætum farstjóra rútuferðarinnar í febrúar 2018.
Cavern Club í Liverpool er upphaflega jassklúbbur-
og opnar fyrst 16. janúar 1957 en verður síðar miðpunktur rokksins í Liverpool snemma á sjöunda áratug seinustu aldar. Rory Storm and the Hurricanes spila þar samkvæmt auglýsingu 25. maí 1960 og er Ringo Starr þá við trommusettið og slær hljómsveitinni taktinn.
Klúbburinn lokaði í maí 1973 vegna framkvæmda við Merseyrail-neðanjarðarlestarkerfið í Liverpool.
Upphaflega var Cavern Club staðsettur Mathew Street. Þrátt fyrir að upphaflega byggingin hafi verið rifin árið 1973 var ný bygging reist á sama stað og klúbburinn aftur opnaður 1984 og þeim nýja komið fyrir jafn djúpt ofan í jörðinni og hinn hafði verið. Reynt var að líkja eftir öllu sem sá gamli hafði, sem ég tel að hafi bara tekist allsæmilega.
Í grennd við æskuheimili Bítilsins Sir Paul Mc Cartney-
að þar gekk maður svolítið um hverfið áður en maður hvarf aftur heim á hótel, sem leigubílsstjóri einn sagði mér að tilheyrði miðbænum í Liverpool. Mikilvægar upplýsingar.
Á göngunni mundaði maður kvikmyndavélina á áhugaverðum stöðum á þessu rölti mínu og rakst þá á þennan, segjum, fallega fugl á þaki.
Ekki langt þar frá, mynd til hægri, gaf að líta fallega kirkju með fögru letri skráð á skjöld og skýr skilaboð um Jesú. Og allt svo hreint og tært.
Frá vinstri, Konni, Ásgeir, Siggi, Dengsi (Sigfús), Kalla. Í Óla Sóliman grillir á bak við.
Þrjár ljósmyndir frá merkilegu, skemmtilegu og eftirminnilegu sjötugsafmæli herra Konráðs Rúnars Friðfinnssonar sem haldið var í sal Smárakirkju laugardaginn 23. september 2023. Afmælisdagurinn er 24. september. Yfir 30 manns létu sjá sig.
Myndin til vinstri er af vini mínum til margra ára, herra Ingólfi A. Ármannssyni, sem elskar eins og ég sjálfur Jesú Krist.
Myndin hér að ofan er af afmælissöngnum sem herra Gylfi Ægisson söngvari, tónskáld og lagahöfundur leiddi og fólkið myndaði utan um kór og söng við raust til heiðurs sjötugu afmælisbarninu „Hann á afmæli í dag“-og þau öll orð.
Margir siðir eru góðir siðir og er afmælissöngurinn einn þeirra. Gylfi Ægis. hefur í gegnum tíðina gefið út fjölda hljómplatna með lögum eftir sig.
Sjálfur er maður orðinn svo sjóaður í öllum þessum lífsins ólgusjó í kring um sig að kippa sér ekki orðið upp við nokkurn skapaðan hlut sem gerist.
Myndir teknar 1966, 1967 og 1968. (Myndir SRJ)
Myndin lengst til vinstri er tekin í fjósinu á bænum Skeggjastöðum í Flóa 1966.
Hundurinn sem ég held á var bara hvolpur sem elti mig í hvert sinn sem ég vitjaði færanna í Varmá og kallaði „Urri“. Og vildi ég eitt sinn afvenja hann þessu urri og tók hann í fangið, fleygði í ána og naut urrisins þar sem hann faug þarna í loftinu og skall í vatnið. Ég gerði þetta í tvö, þrjú skipti og eitt sinn er ég vitjaði færanna og kallaði á seppa eyðilagði hann þetta allt fyrir mér. Hann stökk sjálfur út í vatnið, synti smáhring og gerði eftirleiðis. Hundi er ekki treystandi, veit ég núna.
Konni í sveit í Flóanum um sumarið 1966. Konni á fermingadaginn um vorið 1967. 1967. Konni og Dengsi (Sigfús) Fermingardagur Sigga 1968. Bræðurnir Reynir, Siggi ; Konni.
Hér erum við aðeins eldri og líklega í kringum 1973-1974, eitthvða svoleiðis.
Gvendur og skemmtarinn. Frændurnir Gunnar og Konni. Vinirnir Smári, Dengsi og Lalli í hesthúsinu okkar Reynis þar sem nú er Skátheimili Hafnarfjarðar. Konni í snjó á bak við hús.
Kæja og Skarphéðinn.
Siggi. 1974.
Andrés í eldhúsinu Hellisgötu 15 Hafnarfirði. Andrés lést 13 febrúar 2008. Blessuð sé minning hans.
Viðeyjarferð 1974? F. v Doddi, Sigga, Sigurlína, Sólrún, mamma, Kæja og Bára.
Gvendur bróðir, Ragnar Óli frændi og Reynir frændi. Siggi, mamma 1975-1976? Reynir bróðir - - læðir sér í salatið.
Gunnar mágur 1973. Gunnar Gunn Hafnfirðingur og sjómaður. Konni og Gvendur festa sjónvarpsgreiðuna við girðingarstaur til bráðbrigða. Siggi. Sést í Reynir bróðir.
Sláturgerð á Hellisgötu 15. Eyþór og Doddi. Sigga systir 1977-1978. 1977-1978. Mamma og við erum nú flutt á Breiðvang 24 í Norðurbæ. Reynir frændi. Sólrún systir. Hellisgata 15.
Þrjár gamlar myndir úr nærfjölskyldunni.
Til vinstri: Doddi mágur (Þórður Þorvaldsson lögreglumaður í Hafnarfirði) og Biggi bróðir (Birgir Jónsson fyrrverandi verkstjóri í álverinu í Straumsvík). SRJ tók.
Myndin í miðju. Fyrsta ættarmótið var í Landsveit 1996.
Til hægri: Mamma (Lilja Sigurðardóttir), Sigga systir, Sigfríður Lilja Friðfinnsdóttir og Sólrún Þóra Friðfinnsdóttir og börnin Kæju og Dodda börn.
Á sjötta áratug seinustu aldar, kannski 1966,
gekk eigandi Kóngsgerðis, Hafnarfjarðarbær, í verkið að skipta um járn á þaki hússins á suður- og vesturhlið byggingarinnar og að auki setja í nýja glugga á þessum hliðum Kóngsgerðis.
Eftir á þakinu varð skorsteinn og sést í sjónvarpsgreiðu yfir þakröndina festa við stöng fasta við skorsteininn. Gluggarnir sem sjást á norðurhlið voru á öllu húsinu. Í dag yrði sennilega farið fram á að gamla gluggalagið haldi sér .
Þverspýtan sem sést á veggnum er partur fimm sex þvottasnúra sem þarna voru og fóru í bílskúrveginn sem blasti þaðan við og tilheyrði húsi við Vesturbraut í eigu leigubílstjóra (Beggi leigubílstjóri) sem bjó í húsinu með sínu fólki allan tímann sem við bjuggum í Kóngsgerði. Snúrurnar voru nýttar er viðrar til útiupphengingar þvotta.
Snúrurnar voru er við fluttum 1960 og úr Kóngsgerði 1976. Mig minnir að Einar og börn hans Pétur, Ólöf, Guðrún og Gyða, það fólk og að Einar hafi unnið hjá slökkviliðinu. En hann bjó þarna á undan okkur og kom tel ég snúrunum upp.
Kóngsgerði. Myndin er tekin 2019.
Hvort dagheimilið er enn rekið í húsinu þekki ég ekki en er við fluttum 1976 er búið að selja neðri hæðina einstaklingi með plan um að reka þarna dagheimili fyrir börn. Rekstur dagheimilisins skýrir girðinguna þvert yfir og handrið á stéttarbrún og niður tröppurnar, sem ekki var áður.
En áður en að neinni sölu kom erum við áfram á neðri hæðinni, en á efri hæð er flutt fimm, sex manna fjölskylda að vestan, muni ég rétt og hreint ágætis fólk.
Er við bjuggum þarna var vegleg útihurð sem hægt var að loka yfir hinar útidyrahurðirnar sem stundum skeði og úti frost- og leiðindaveður og fimburkuldi fram á gangi. Með útihurðina aftur krækta funhitnaði gangurinn.
Er ekki var verið að nota útihurð var henni krækt á grind sem var á milli hurðanna og lítið eitt fyrir neðan litlu gluggana sem sjást. Á myndinni er búið að fjarlægja bæði útihurðarnar sjálfar og grindina sem þeim var krækt í. Kóngsgerði er og var mikil glæsibygging.
Á þessari stétt og fyrir framan eldhúsgluggann stóð ég er ég fyrst heyrði í útvarpinu, fréttirnar að Bítlarnir væru hættir. Ljóst er að Kóngsgerði í Hafnarfirði og stéttin eru hvorugtveggja sögufræg.
Er við vorum flutt upplifði ég mig komin í höll með rennandi köldu vatni úr eldhúskrana og engan heitavatnskrana né klósetti, baði né sturtu.
Heitt vatn og klósett kom seinna og heita vatnið nokkrum árum fyrr en aldrei sturta eða baðkar. Í kjallara var kolahitun, kolum mokað í kyndingu og kolapokar geymdir á bak við dyrnar inn í kjallarann.
Ingi Sót... mætti annað veifið og fór upp á þak sem þá hafði skorstein, hreinsaði sót úr strompnum með sérgerðum strompkústi og kom niður sótugur frá hvirfli til ylja. Sá maður hann aldrei öðruvísi og þekkti ekki í sjón á götu úti hreinan og strokinn.
Er við fluttum vorum við samtals ellefu sem bjuggum á neðri hæð hússins. Hæð Kóngsgerðis er 80 fermetrar.
Girðingin sem hér sést var ekki þá né nokkur tré.
Kjallarinn er undir öllu húsinu og geymslur fyrir efri og neðri hæð ásamt sameiginlegu þvottahúsi. Sjálfvirka þvottavélin leysir þvottahúsið af að mestu leyti og færir þvottinn upp í eldhús hæðanna og á snúrurnar utandyra.
Á vetrum voru snúrur í þvottahúsi kjallara nýttar.
Ég hef aldrei komið inn í Kóngsgerði frá því ég flutti þaðan út 1976 en minningar eru til og þær fjölmargar og væri því gaman að skoða einhverntíman þessar vistarverur sem, eftir þvi sem anni skilst eru eiens og þær voru.
Lækjarskóli Hafnarfjarðar þótti einn flottasti barnaskóli landsins.
Nokkrum árum síðar er hann lengdur til endanna.
Á mínum skólaárum er skólalóðin malarvöllur og engin aðstaða til leikja í tækjum þar. En við höfðum Snorrabakarí og þar volga snúða.
Leikfimishúsið er við enda skólahússins. Þar stukku krakkar yfir hest og klifruðu í köðlum og voru látin standa á höndum við rimmlana.
Í söngsalnum, á efstu hæð til vinstri, skeði á einum litlu jólunum að söngkennarinn okkar settist við píanóið, lék háklassískt tónverk, sneri sér að hópnum og spyr: „ Er eitthvert óskalag?“ - og fær til baka samstæða beiðni krakkanna um vinsælt Bítlalag (1964) sem hann með versta hundhausi lék. Ekki var boðið upp á fleiri óskalög á þessum litlu jólum Lækjarskóla Hafnarfjarðar. Ekki tókst honum heldur að afbítla krakkana.
Sögulegar ljósmyndir.
Eina skellinaðran sem ég fékk mér eignast ég 14 ára að aldri af gerðinni Simson árgerð 1964. Hjólið keypti ég af unglingi mér ári eldri sem þá bjó í foreldrahúsum ofarlega á Nönnustíg fast við Reykjavíkurveg. Á sams konar nöðru og myndin er af þeysti maður um göturnar ásamt með reglulegu millibili að skreppa niður á bryggju og skoða bátana og þiggja af og til ýsu í soðið. Algegnt var að sjómenn gæfu fólki ýsu í soðið. Voru hafnirnar þá öllum opnar en eru í dagað mestu lokuð svæði.
Mímir. Eigandi: Magnús Magnússon skipstjóri (Mangi Snjáku). Íshús Hafnarfjarðar gerði bátinn út. Í lok janúar eða byrjun febrúar 1970 réð ég mig á bátinn og í mitt fyrsta skipspláss. Afli netavertíðarinnar var um 650 tonn sem mestallur fékkst í gríðarmiklu þorskmoki undir Krísuvíkurbergi í apríl 1970. Þorskurinn var smár og þurfti marga þorska í tonnið. Löndunarstaður er að mestu leyti Grindavík og aflanum ekið til Hafnarfjarðará vörubílspalli.
Vertíðinni lauk 10. maí 1970 og var piltur feginn er netin lágu öll á dekki og báturinn á leið til Hafnarfjarðar þar sem allt var híft upp á bryggju og geymt til næstu vertíðar. Mími sumarið 1970 fór á troll.
Einn fjörutíu og tveggja síðutogara sem byggðir voru í Englandi eftir seinna stríð og komu til landsins og sá fyrsti 1947 í eigu Bæjarútgerðar Reykjavíkur sem hluti uppbyggingar íslenska togarflotans sem var orðinn úrreltur og lélegur vegna fyrst og síðast lélegs viðhalds togarflotans. Hef þó heyrt að skipin hafi ávallt verið í góðu lagi og vel við haldið, að eitthvað vill nú rekast hér á en tel fyrrnefnda rétta svarið.
Hér er verið að draga skipið á land til að ljúka við að mála það. Skipin í bresku skipasmiðastöðvunum höfðu sitt eigið nafn og báru á smíðatímanum og skipasmiðastöðin gaf hverju skipi þó að vitað væri til hvaða lands skipin færu og gerðist af ástæðunni að ekki var fyrir fram vitað hver væri eigandinn.
Sjálfur hallast ég að því að togarinn á myndinni sé Röðull GK 518 frá Hafnarfirði.
Akurey SF 52 er byggð árið 1963 og lengi gerð út frá Höfn í Hornafirði. Skipið var annálað aflaskip og endaði feril sinn uppi á landi á Höfn í Hornafirði fyrir allmörgum árum sem partur af safni en hefur í dag orðið eyðileggingunni að bráð.
Í febrúar 1983 strandar Akurey SF í Hornafjaðrarós. Mannbjörg varð.
Akurey SF 52 er smíðuð í Danmörku og er 86 tonna eikarbátur og stundar allar hefðbundnar fiskveiðar.
Mögulega fyrir aldamótin 2000 var Akureyin dregin á land þarna á Hornafirði og komið fyrir í sandfjörunni til sýningar, sem er gott en samt ekki nóg án nægs fjármagns til viðhalds.
Fyrir áramótin 2018 tók Bæjarráð Hornafjarðar þá ákvörðun að farga Akurey SF 52 sem verið hefur á þurru landi við höfnina um árabil. Var gengið í verkið 2019 og það klárað þá. Var trébáturinn Akurey SF 52 þá í lélegu ásigkomulagi.
Ekki er nóg að draga gamla trébáta á land til varðveislu og sýningar fólki og gleyma öllu fjármagni til viðhalds. Annað svona dæmi höfum við um Vestamannaeyja- og gamla aflaskipið Gullborg RE sem þekktur skipstjóri var lengi með og eigandi að um áratugi, Binni í Gröf.
Gullborg RE 38 /VE 38.
Sögufrægasta skip veraldar, Titanic, 46.000 tonn, til hægri, er í smíðum. Titanic átti sér tvö systurskip, Olympic, 46.000 tonn, til vinstri, liggur hér, 20. september 1911, við bryggju í Belfast vegna áreksturs við herskip og skemmdist mikið, og Britannic, 48.000 tonn.
Öll þessi skip voru byggð hjá skipasmiðjustöðinni Harland and Wolf í Belfast fyrir White Star Line.
Olimpic var fyrsta skip í Olimpic-flokki og sjósett árið 1910 og sinnti til margra ára þjónustu sem farþegaskip og herflutningum í fyrri heimsstyrjöld. Olimpic var kallað „Old Reliable“ (Gamalt. Áreiðanlegt) vegna áreiðanleika síns.
Olympis var í þjónustu frá árinum 1911 til ársins 1935 og rifið á árunum 1935 til 1937.
Britannic var afhent eigendum sínum White Star Line í lok desember 1915, sem þá var farþegaskip og er í fyrra stríði breytt í hersjúkrahús og allt málað að utan hvítum lit og sinnir því verkefni í syrka eitt ár.
Britannic sökk 21. nóvember 1916 eftir að hafa rekist á tundurdufl, að sagt var, nálægt eyjunni Kea í Eyjahafi, eyja fyrir austan Grikkland, en kom síðar í ljós að var jarðsprengja sem þýski kafbáturinn U-71 hafði lagt í sundið þremur vikum áður. 1100 farþegar voru þá um borð í Britannic og fórust 30 manneskjur í sjóskaðanum.
Grískir fiskibátar komu skjótt á vettvang. Skipstjórinn Britannic reynir að sigla skipinu á land en tekst ekki. Sökk skipið enda afskaplega hratt að sprengjan sem sprakk undir kyli skipsins hefur verið mjög öflug.
Þessi skip voru kölluð skrúfuskip og voru nokkuð algeng á nítjándu og tuttugustu öld. Í dag eru enn nokkur svona skip til og aðallega þá sem safngripir og til að segja með þeim söguna.
Sum eru enn nýtt til ferðamennsku, sem ég reikna með að eigi við um þetta skip sem myndin er af.
Lincoln-bifreið árgerð 1936 var um tíma á sjötta áratug seinustu aldar í eigu fjölskyldumeðlims og man ég lítillega eftir þessari bifreið heima í Halldórskoti á Hvaleyri sökum ungs aldurs en veit að hún er farin úr eign fjölskyldumeðlims árið 1960 og kom ekki aftur á götuna.
Ég heyrði að tiltekinn Hafnfirðingur hafi flutt Lincoln-bifreiðina inn til Íslands frá Bandaríkjunum og ekið hana sjálfur árum saman en svo selt fjölskyldumeðlimi.
Í þessum bíl frá USA var tólf strokka vél svo að afl nokkurt hefur verið undir vélarhlífinni.
Á þessum árum er verð bensíns ekki svo mikið vandamál bifreiðaeigenda.
Eftir árið 1970 byrjar bensínverð að stíga og að leggja kaggana að velli. Samt fara menn ekki þar með yfir í Fíatlús, að eitthvert stolt varð eftir.
Þessar ljósmyndir gætu báðar verið teknar fljótlega í bankahruninu sem þjóðin fékk yfir sig í október 2008 og er myndin hægra megin af Tónlistarhúsinu sem hér er í byggingu og allar framkvæmdir við það verið stöðvaðar en farið af stað með þær aftur nokkrum mánuðum síðar og verkið klárað. Húsið sem kunnugt er fékk nafnið Harpa og er þar talsverð starfsemi í dag. Nokkuð vel rættist úr. Myndin til hægri er af tveim vina minna, þeim Hafsteini (Haffa) til vinstri og Aðalsteini (Alla) til hægri. Báðir eru þeir miklir sómamenn og heiðvirðir drengir.
Hafnarfjörður 2012, sem um var sagt: „Þú hýri Hafnarfjörður“ -
í þá formi kvæðis, held ég. Orðið hýr merkir að hafa glaðlegt yfirbragð en fékk síðar einnig aðra merkingu tengda kynheigð fólks og kynvillu fólks. Hafnarfjörður hefur enn fyrri merkingu orðsins hýr og er enn glaðlegur bær með alls konar sem gleður og hressir íbúana.
Myndin er af skútusiglingu krakka sem tilheyra siglingaklúbbi í Hafnarfirði og sigla meðfram Strandgötu sem mögulega er fyrsta gatan sem lögð er í Hafnarfirði. Úr klettinum þarna var sprengt til að koma veginum fyrir. Þessi klettur er ein myndanna af Hafnarfirði.
Þarna fram hjá hef ég margoft gegnum tíðina gengið en ekki í eitt skipti farið upp tröppurnar sem þarna eru til að ganga um á klettinum. „Útsýnið þar maður minn,“ segja menn.
Við enda klettsins var áratugum saman starfrækt Vélsmiðja Hafnarfjarðar sem sinnti alls konar vélavinnu. Þar er núna veitingastaðurinn Krydd Veitingahús sem áður hét Kráín. Við enda byggingarinnar blasir við forngripurinn, íbúarhúsið, Bristol, sem enn er búið í.
Smábátahöfnin í Hafnarfirði telst til betri smábátahafna á þessu landi.
Þar liggja þessir bátar allvel varðir af vindi og sjógangi og er af sem áður þekktist er trillur sukku sem lagt hafði verið við stjóra út á legunni, sem var algengt ef veður versnaði. Þetta afnam landanir á fisk beint upp í fjöru og áfram á flutningstæki. Endalaus burður.
Grjótgarðurinn sem þarna er kom á sjöunda áratug seinustu aldar og gerði bátunum, mest opnar trillur, gríðarlegt skjól. Seinna kom flotbryggja og enn seinna fastir bryggjukranar sem bátarnir sigla undir og landa afla sínum með og færa um borð það sem með þarf fyrir næstu sjóferð.
Bryggjan sem smábátarnir liggja við og myndin er af er flotbryggja sem hefur hlið í landi sem menn fá lykil að og hafa læst á eftir sér eftir að ganga um það. Þetta verkslag „Læst, lokað og lykill“ - fyrirbyggir að aðrir en menn með erindi um þessa bryggju séu þar á stjái.
Smávegis persónulegt.
Faðir minn
Friðfinnur Kjarnested Konráðsson
- er fæddur 3. apríl 1920 og dáinn 24. janúar 1988.
Friðfinnur var lengst af starfsævi sinnar matsveinn á mest fiskibátum en einnig togurum og farskipum. Hann vann síðustu ár sín hjá Hafnarfjarðarbæ.
Móðir mín
-Lilja Sigurðardóttir
er fædd 13. október 1913, var á yngri árum við fiskvinnslustörf og búsett í Hafnarfirði árið 1930 og eftirleiðis.
Hún helgar sig alfarið heimilinu eftir að börnin hennar byrja að koma í heiminn. En þau urðu alls tólf og hið besta fólk.
Lilja lést 12. janúar 2000.
Bæði eru jarðsett í kirkjugarðinum í Hafnarfirði.
Hluti áhafnar BV Maí GK 346 í október/nóvember 1971 í beittúr sem algengt var að íslenskir togarar færu í.
Konni. Jón, hann bjó lengi á Sjónarhól. Gunni Jóns og Jón að vestan. Sverrir. Bjarni.
Óskar yfir vélstjórinn um borð. Villi. Gummi. Villi og Jón. Gunni Guðmunds.
Skari Ólafs. Vann lengi í Straumsvík Addi annar kokkur. Hilmar var árum saman á Maí. Gunni Guðmunds. Gunni Jóns.
Man ekki nafnið. Jói og Gummi. Verið að tollskoða skipið. Davíð. Jói, Pokamaður á annarri vaktinni. Konni á frívakt. Skipið á veiðum.
Togarinn Maí GK 346. Skipið var eign Bæjarútgerðar Hafnarfjarðar.
Hér er skipið á fullri siglingu í mögulega seinni túrnum til Cuxhaven í Þýskalandi með í lestum sínum 260 tonn af stórufsa af Síðugrunni eftir tólf daga veiði. Samanlagt lögðu beitutúrarnir sig á um og yfir eitt hundrað þúsund krónur hjá háseta og þótti það allvel í lagt. Árið er 1971.
Þessir tveir túrar í röð tóku samtals rúmar sex vikur frá því lagt var í hann frá Hafnarfirði og þangað til skipið kom til heimahafnar í lok nóvember eða byrjun desember þetta ár.
Eftir einn túr í viðbót um borð í síðutogaranum Maí GK 345 kom ég ekki aftur þangað um borð og fór yfir á Júní GK 346 haustið 1973, af þá togarunum Röðli GK 518.
Partur áhafnar síldarskipsins Faxaborgar GK 40 sem gert var út frá Hafnarfirði í nokkur ár og var eitt síldar- og loðnuskipanna á þeim árum. Skoðum ljósmyndir af nokkrum áhafnarmeðlimum sumarið 1975 í Norðursjó.
Guðmundur skiptjóri. Konni. Alli 2. stýrimaður. Háseti. Kokkurinn sem eldaði svo góðan mat.
1. og 2. stýrimaður. Skipið fékk í skrúfuna. Gunni 1. vélstjóri og Doddi. Siggi. Gunni og Doddi. Skipið að koma inn til Hansholm í Danmörku til að taka ís.
Hörður 2. vélstjóri. Batti háseti. Segulbandið sem flutti okkur músíkina. Alli 2. stýrimaður. Sómamaður. Konni. Bjarni þriðji vélstjóri.
Doddi. Konni. Síldar leitað. Konni. Löndun að ljúka. Siggi. Maggi. Búið að gera við nótina. Hluti háseta í upphafi vertíðar 1975. Siggi. Doddi. Hæ! Bæ!
Í júní 1973 kom siglandi til Hafnarfjarðar frá Noregi síldarskipið Faxaborg GK 40.
Guðmundur Gunnarsson er skipstjóri Faxaborgar og um leið eigandi bátsins á móti Halldóri Hjartarssyni sem jafnframt er framkvæmdastjóri.
1975 er ég um borð og tek sumarúthald niðri í Norðursjó til hausts og seinna úthaldið einnig sem lauk skömmu fyrir jól 1975. Þá um haustið voru síldveiðar hér við land aftur heimilar en það kerfi var komið að leyfilegum síldarafla var skipt niður á bátana. Skipið hafði kælitank miðskips sem fylltur var sjó og ís settur í með salti og sagt um að það yki kælinguna. Á Eskifirði var síldin af Íslandsmiðum háfuð upp úr kælitankinum og aflinn ísaður í kassa úr sílói á bryggju.
Þriðjudaginn 10. júní 1975 kom frétt í íslensku dagblaði um að Faxaborg GK 40 væri aflahæst allra íslenskra síldarbáta í Norðursjónum með 492,5 lestir, að verðmæti 13.921.119,00 krónur. Guðmundur Gunnarsson lést 9. ágúst 2010.
Í Norðursjó þetta haust man ég að síldin gaf sig hressilega til í Skagerak. Við fylltum alla kassana og tankinn líka og var landað alls sex þúsund kössum í hverri ferð sem gaf af sér mikla skattlausa löndunarpeninga.
Frá þessum tíma hef ég hitt fæsta þessara ágætu manna. Faxaborg GK var fljótlega eftir áramót seld 1976 til Noregs. Skipið þetta er ekki lengur til.
Kíkjum um borð í skuttogarann Júní GK 345 og skoðum nokkrar áhafnarmeðlimamyndir frá mögulega árinu 1977.
Siggi. Fúsi. Gísli. Gvendur. Gísli. Frá vinstri Krúsi, Gunni Gunn. Krúsi. Oft nefndur Krúsi kafteinn.
Gísli. Gvendur. Hafliði Júlíusson stekkur til. Sigurður Friðfinnsson. Siggi og Fúsi. Skipið er á útleið Reynir (Pódi) og Haffi.
Óli Dúdda sinnir starfi á dekki. Unnið á dekki. Júní GK á útleið. Konni Friðfinns. tilbúin við spilið afturá. Sverrir (Sveddi) var 1. stýrimaður. Ég man ekki hvort hann var í fastri stöðu.
Gvendur Friðfinns. fer af sinni vakt. Villi. Vaktaskipti. Man ekki nafnið en þessi er að fara á vakt. Siggi Friðfinns. klárar vaktina. Trollið tekið. Fúsi á leið á frívakt.
Fúsi og Óli Dúdda voru hásetar á Júní GK og hefur Reynir (Póti) bæst við á þriðju myndinni . Allt prýðis drengir. 1. kokkur um borð í Júní. Ægir Sjönu. KRF 220824.
Um haustið 1971 er orðið stutt í að kjölur skuttogarans Júní GK 345 sé lagður í spönsku skipasmíðastöðinni í Bilbao á Spáni.
Skipið kom nýtt á sjómannadag 1973.
Þegar ég var háseti á togaranum Maí GK haustið 1971 gekk lítil teikning milli manna og var maður einn þeirra sem kíkti á teikninguna. Sá maður nokkra langa ganga og fjölda tveggja manna herbergja og ógrynni baðherbergja.
Eitt heillaði mig meira en annað á skuttogara að þar var engin trollvakt í staðinn eins og gilti á síðutogara. Trollvaktin var oft kalsaleg og svakalega leiðinleg, fannst manni, en ég er þakklátur fyrir að hafa reynt hana.
Júní GK leysir festar. Er kom að því að kasta trolli vandast málið. Og hvernig gera menn svoleiðis?
Fyrsti túrinn á skuttogara var jafnframt siglingartúr til Cuxhaven með 160 tonna ufsaafla. Alltaf af og til starfaði maður á júní en samt ekki eftir árið 1982. En þá hætti ég alfarið á togurum. Góður tími samt.
Skoðum nokkrar áhafnarmeðlimamyndir farskipsins Laxár sem flestar eru teknar snemma sumars 1976.
Konni 1974. Smávegis skeði í Kaupmannahöfn er herskip kom til hafnar og herskáir ungir menn frá Íslandi, hásetar á Laxá, vildu beita sér í 200 sjómílna landhelgisdeilu 1976. Í dag er ég ekki stoltur af þessu fanta verki okkar.
Einar 2. vélstjóri Eyþór háseti Konni háseti Sævar 2. vélstjóri. Við Sævar vorum saman á Maí og Júni GK.
Birkir og Einar 2. vélstjóri. Siggi 2. stýrimaður. Í slipp í Hamborg. Siggi var hreint prýðis piltur. Valli bátsmaður. Harðdugegur og klár maður. Stebbi kokkur kunni matargerð.
Jón 1. vélstjóri. Hásetarnir Birkir og Eyþór með skröpurnar. Valli, Eyþór og Kalli. Hann Keyrði seina strætó. Valli skoðar græjurnar. Gamall. Byggði landið. Þú skuldar MÉR!!!
Snemma þars 1976 sótti ég um hjá Hafskipum.
Nokkrum dögum síðar hringir síminn og er það ráðningarstjóri Hafskipa að tjá mér að ég geti fengið pláss á Laxá og mér jafnframt sagt að búið sé að leigja skipið til næstu níu mánaða af útgerðarfélagi á Kanaríeyjum og að skipið sigli yfir til Evrópu og gert ráð fyrir að öll áhöfnin taki törnina í einni lotu.
„Vá, maður! Kanaríeyjar,“ hugleiddi ég. Boðar ráðgildisstjóri mig um borð næsta dag klukkan 13.00 að hitta skipstjóra skipsins að nafni Jón. Ég man ekki eftir nafninu.
Að því kom að skipstjóri spyr einn og sérhvern okkar um nafn, nafnnúmer, heimilisfang og símanúmer. Nafnúmer er á undan kennitölu.
Sá sem fyrstur svarar segir allar tölurnar reibrenandi og lítur brosandi yfir til okkar og er öruggur um að engir okkar leiki þetta eftir sér. En svo óheppilega vildi til að við hinir kunnum allar tölurnar einnig utanbókar. Skipstjórinn veitti þessu athygli og hafði orð á hversu afskaplega minnugir ungir menn væru í dag og ólíkir sér sjálfum sem vart gat munað símanúmer sitt.
Hafskip sá lengi um kísilgúrflutninga frá Húsavík yfir til Evrópuhafna og var stefnan tekin þangað. Svo óheppilega vildi til að skipið hafnaði upp í grjótgarðinum í Húsavíkurhöfn sem beygði stýrið en samt var hægt að sigla skipinu. Tók viðgerðin tvær vikur í slipp í Hamborg. Hafskip missti leigusamninginn vegna tafanna og venjubundin rútína tekur við frá Íslandi til landa Evrópu.
Góð vist var um borð í Laxá og vann maður með ágætisstrákum þetta tæpa ár sem maður var þar.
Bítlatengdar myndir.
Til vinstri er anddyri Bítlasafnsins á Albert Dock í Liverpool og hægt að skoða merka muni tengda vinsælustu hljómsveit allra tíma, The Beatles og heyra söguna í heyrnartólum á meðan farið er um.
Til hægri. Bítlaplatan For sale sem út kom 1964. Platan seldist í milljónum eintaka.
Í miðju. Fyrstu ár Bítlavelgengninnar voru þeir á stöðugum tónleikaferðalögum og stóðu í tónleikahaldi. Og fylltu hvert sæti.
Myndin til vinstri. The Beatles á tónleikum á einhverjum stað sem ég veit ekki hvar er og koma margir til greina. Ég reikna með spenningi í sal og háværum hrópum aðdáenda á milli.
Aukabiti. Það næsta sem maður hefur komist hvað The Bartles varðar var sérferð mín til Liverpool 2018 til að skoða aðstæður sveinanna á æskuárum sínum. Ég sá æskuheimili John Lennons, æskuheimili George Harrisons, æskuheimili Sir Ringo Starr, tilsýndar samt, og æskuheimili Sir Paul McCartney og gerði mér sér ferð þangað. Það í dag er safn sem því miður var lokað er ég var þar staddur en verið var að vinna í húsinu og neitaði fólkið mér um að skoða og hálfrak mig burt er ég knúði dyra og spurðist fyrir. Enda ekkert þar þá til að skoða nema tómt drasl. Safnið er opið á sumrin en ég var þar í febrúar 2018.
1966. Flott í tauinu. Þessar myndir eru teknar eftir andlát Brian Epstein, hins snjalla og útsjónarsama umboðsmanns The Beatles frá 1961 til 1966 og eru þeir hér að mæta til minningarstundarinnar sem haldin var um hann. Brian eins og margir muna lést 1966. Ég held að minningarstundin hafi farið fram í London. Frá vinstri sir Paul McCartney, Brian Epstein og John Lennon ásamt þáverandi konu sinni Cynthia Lennon.
Til hægri. Styttist í að kvikmyndin A Hard Dayis Night verði frumsýnd í London. Margmenni er fyrir utan og bíður.
Í miðju. Bítlaæðið er í algleymingi á götunum.
Til vinstri. Rubber Soul er ein plata Bítlanna og er hér að koma út.
Heildarsala Bítlaplatna, eða platna frá Bítlunum, hefur verið gríðarlega mikil í gegnum árin. Bítlarnir eru ein af mest seldu hljómsveitum heims og allra tíma, með yfir 600 milljónir eintaka. Rubber Soul fékk ein og sér milljóna eintaka sölu.
Til hægri. Árið 1965 er Bítlunum veitt MBE orða sem breska drottningin afhenti þeim. Orðan er viðurkenning Breta á framlagi til tónlistar. Þetta var stór stund í sögu hljómsveitarinnar og tónlistarinnar almennt. Popp og rokk var lengi vel ekki hátt skrifað en fær æ meiri virðingu fólks á sjötta áratug seinustu aldar.
Mynd til vinstri. Gaman gaman. Arrrg! Bítlarnir eru fyrir innan. Blessað fólkið.
Andlit telpunnar sem þarna sést mitt í glundroða ofurtroðnings og vaskra lögreglumanna tel ég andlit aldanna. Hvernig svona er hægt skil ég ekki og, jah, fræddu mig.
Líkt og myndirnar hér bera með sér gekk á ýmsu þarna við hallargarðshliðið og mikill troðningur ungmenna sem ólmir vildu komast nær ágætum Bítlunum og löggugreyin í hreinum vandræðum með þetta unga ærslafulla lið allt í kring að troðast.
Gott að hvíla ögn lúin bein í hestvagni sem glæsilegur
Enskur hestur dregur: „Ekki alveg ónýtt það“-myndi einhver segja.
1964. Maðurinn lengst til vinstri á myndinni er Jimmy Nicol og kom í stað ekta trommuleikara Bítlanna, Ringo Starr sem á sama tíma þurfti að láta taka úr sér hálskirtlana. Jimmy sló hljómsveitinni taktinn í byrjun þeirrar tónleikaferðar. Seinna mætti Ringo.
Myndin í miðjunni tengist fyrstu alheimssjónvarpsútsendingunni Our World 1967.
Til vinstri. 1968. Bítlarnir á Indlandi og í Richikesh. Þar sömdu þeir fjölda söngva sem rötuðu á Hvíta Albúmið.
Hluti Bítlarnna á Rishikesh 1968 með Maharishi Mahes Yogi. Myndin í miðjunni er af The Beatles í mögulega lok hljómsveitarinnar. Á myndinni til hægri er gamalkunn mynd sem við munum úr plötubúðinni.
Vart er til frægari og meira umtalaðri gangbraut en þessi sem hér sést. Sagan hefur lifað frá árinu 1969 er fjórmenningar frá Liverpool gengu þarna yfir og ljósmyndari með sem smellti af allmörgum ljósmyndum og þeir búnir að ganga nokkrum sinnum yfir téða gangbraut. Á þeim tíma eru þeir talsvert nánir vinir sumra okkar þó að aldrei höfum við hitt þá né rætt við þá augliti til auglitis og gerum líklega ekki úr þessu. Þó skal aldrei segja aldrei í heimi sem stöðugt auglýsir ferðalög og minnsta mál að skreppa hvort sem er langt eða skammt með flugi.
Já, við vitum að tengingin við gangbrautina er Abbey Road-plata Bítlanna og Abbey Road-stúdíóið sem þeir voru staddir í áður en myndirnar voru teknar. Einhverjum þeirra datt í hug gangbrautina fyrir utan sem vettvangur myndar á nýja plötualbúmi sveitarinnar með nafninu Abbey Road sem margir telja bestu plötu Bítlanna. Og tekur maður undir það álit.
Hljómsveitin Wings var stofnuð 1971 af þeim Paul McCartney og konu hans Lindu Mc Cartney. Held ég fari rétt með. Fyrsta plata bandsins kom út sama ár og hlaut nafnið Wild Life. Myndin til vinstri tilheyrir laginu Mull Of Kyntyre 1977 þar sem fram kemur á myndbandi mikil sekkjaleikarasveit að hætti Skota. Hljómsveitin starfaði til ársins 1979 og hafði á þeim tíma gefið út nokkrar hreint prýðis hljómplötur.